«Να μπλέξουμε με αυτούς τους αλήτες;» Ποιοι και πώς χάλασαν τη δουλειά με την προσφορά (μέσω δήμου) στο Κόμμα της ΠΑΕ ΑΕΛ

Το ΚΚΕ δεν τόλμησε να αγοράσει την ΠΑΕ ΑΕΚ, θα μπορούσε όμως αν ήθελε να ελέγξει την ΠΑΕ Λάρισα και μάλιστα μία εβδομάδα μετά την ανάδειξή της σε πρωταθλήτρια Ελλάδας το 1988. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ και μεγαλομέτοχος της ταπητουργίας ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ κ. Στέλιος Καντώνιας πρόσφερε δωρεάν τις μετοχές της ΠΑΕ στον δήμο της πόλης, δήμαρχος της οποίας από το 1980-1994 ήταν το στέλεχος του ΚΚΕ Αριστείδης Λαμπρούλης .

« Μάζεψέ τα και ανέβα επάνω. Εχουμε εξελίξεις. Χαρίζουν την ομάδα στον δήμο και μπλέξαμε τα μπούτια μας. Αλλοι λένε έτσι, άλλοι ανάποδα και άκρη δεν βγαίνει.Φοβάμαι ότι θα πλακωθούμε μεταξύ μας. Εγιναν όλοι ειδικοί του ποδοσφαίρου και στα γραφεία γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος » τηλεφώνησαν από την κομματική οργάνωση Λάρισας του ΚΚΕ στον (τότε) επικεφαλής της Επιτροπής Αθλητισμού του Κόμματος κ. Γ. Τζια ο οποίος επικοινώνησε αμέσως με τους βετεράνους ποδοσφαιριστές κκ. Κώστα Λεβέντη και Νίκο Μάλιαρη που ήταν οι άνθρωποι του ΚΚΕ στη διοίκηση του συνδέσμου των ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ).

« Παιδιά έτσι και έτσι τους είπα. Τολμάμε; Τρελάθηκαν. Αρχισαν να ρίχνουν ιδέες, να κάνουν προτάσεις. Μάζεψα βιαστικά μερικά πράγματα και ανηφόρησα προς τη Λάρισα... Στα κομματικά γραφείαγινόταν το έλα να δεις. Τα τοπικά στελέχη είχαν αρχίσει τις κουβέντες. Οι περισσότεροι ήταν σύμφωνοι, τους τσίγκλαγε το καινούργιο, αλλά υπήρχαν και μερικοί, δυστυχώς μεταξύ τους και νεολαίοι, που το έβλεπαν με μισό μάτι. Σύντροφε, πώς τα βλέπεις; Τι λες να κάνουμε; Προχωράμε, είπα. Πάμε μπροστά. Είναι πρόκληση. Είναι κάτι καινούργιο. Εμείς δεν λέμε όμως ότι είμαστε πρωτοπόροι; Ας δοκιμάσουμε ».


▅ Ο ανένδοτος γραμματέας

Είπε και άλλα πολλά ο κ. Τζιας και όπως αναφέρει στο βιβλίο του, σιγά σιγά δημιουργήθηκε κλίμα ευφορίας μέσα στο οποίο ξεπεράστηκαν ακόμη και οι αντιρρήσεις του δημάρχου ο οποίος φοβόταν ότι θα του ασκηθεί πίεση από την αντιπολίτευση και θα αντιμετωπίσει πόλεμο από τα αρμόδια υπουργεία.

« Και πάνω εκεί, όταν το νερό έμπαινε στ΄ αυλάκι, παίρνει τον λόγο ο Αντώνης (ο νυν βουλευτής του ΚΚΕ κ. Σκυλάκος ). Ιδια ηλικία περίπου με μένα, γενιά του Πολυτεχνείου, δικηγόρος το επάγγελμα. Είναι ο γραμματέας της οργάνωσης. Το φέρνει ο μπαγάσας από εδώ, το πάει από εκεί και καταλήγει, μ΄ αυτή την ξύλινη κομματική γλώσσα, γνώρισμα χαρακτηριστικό αυτών που θέλουν να αναρριχηθούν στην κομματική ιεραρχία, και καταλήγει ο αφιλότιμος στην άρνηση. Βάλαμε τις φωνές, αρχίσαμε την κουβέντα από την αρχή, τίποτα. Ο Αντώνης ανένδοτος, σκέτη άρνηση... Δεν έβγαινε τίποτα έτσι. Το να διαφωνούν μερικοί σύντροφοι, είναι ένα θέμα. Το να διαφωνεί ο γραμματέας, στέλεχος επαγγελματικό και άνθρωπος του μηχανισμού, είναι μπλέξιμο και μάλιστα μεγάλο. Τα μάζεψα και έφυγα... Στην Αθήνα με περίμεναν με αγωνία. Τους περιέγραψα τα καθέκαστα, τις γνώμες και τις απόψεις όλων, το κόλλημα και την άρνηση του Αντώνη. Τους εξήγησα ότι δεν βλέπω να γίνεται τίποτα, ότι σηκώνω τα χέρια ψηλά. Ξαφνικά ο Νίκος (Μάλιαρης) πέταξε την ιδέα. “Γιατί δεν απευθυνόμαστε στο Πολιτικό Γραφείο; Να συζητήσουμε, να τους εξηγήσουμε. Τι στο καλό δεν θα καταλάβουν;”. Μάλλον είχε δίκιο » αναφέρει ο κ. Τζιας.


▅ Ταφόπλακα από το Πολιτικό Γραφείο

Η συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ έγινε στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1988. Εκτός του Χαρίλαου Φλωράκη συμμετείχαν σε αυτό οι παλιοί Γρηγόρης Φαράκος, Κώστας Τσολάκης, Λούλα Λογαρά, Τάκης Μαμάτσης και από τη νέα γενιά οι κκ. Δημήτρης Γόντικας, Σπύρος Χαλβατζής, Θόδωρος Τζατζής, Μήτσος Κωστόπουλος και ο βουλευτής σήμερα του ΠαΣοΚ κ. Μίμης Ανδρουλάκης ο οποίος απουσίαζε από τη συνεδρίαση.

« “Σύντροφε, σε ακούμε” είπε (στον Γ. Τζια) ο Χαρίλαος. Αναφέρθηκα στην ιστορική διαδρομή του αθλητικού οικοδομήματος, στην απομόνωση της αριστεράς από αυτό, υπέδειξα τις προσβάσεις μας στο ποδόσφαιρο, μίλησα για τη δουλειά του ΑΚΕΛ στην Κύπρο και την ομάδα του την Ομόνοια, για τη βοήθεια που θα μας δώσουν οι σοβιετικοί και για άλλα πολλά.Η κουβέντα ολοκληρώθηκε γρήγορα. Κατάλαβα ότι δεν τους έπειθα... Την ταφόπλακα στη συζήτηση την έβαλε η Λούλα (Λογαρά). Γραμματέας της κομματικής οργάνωσης της Αθήνας και από τα παλαιότερα μέλη του Πολιτικού Γραφείου. Κοκέτα στο ντύσιμο αλλά όχι και στη σκέψη, είπε με το συνηθισμένο σοβαρό της ύφος. “Ακούστε, σύντροφοι. Στη Λάρισα ελέγχουμε τον δήμο. Ελέγχουμε το εργατικό κέντρο,τους αγροτικούς συλλόγους. Το ποσοστό μας στις εθνικές εκλογές ανεβαίνει και μάλιστα βγάλαμε κομμουνιστή βουλευτή. Με όλα αυτά δικά μας, είναι ώρα τώρα να μπλέξουμε με το ποδόσφαιρο; Να μπλέξουμε με αυτούς τους αλήτες ;”». Από όλους μόνο ο κ. Κωστόπουλος μίλησε θετικά για ενδεχόμενη ενασχόληση του ΚΚΕ με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

« Εχετε δει το οκτάρι ανάποδα; Εγώ το είδα στ΄ αλήθεια. Και μαζί μ΄ αυτό, είδα και τον Χριστό φαντάρο, βαθμοφόρο μάλιστα και ότι άλλο κουφό και απίθανο μπορεί να φανταστεί κανείς, μέσα στ΄ ανήλιαγα κομματικά γραφεία, που γεννούν και τρέφουν τους κάθε λογής μηχανισμούς. Και μη χειρότερα » καταλήγει ο κ. Τζιας

www.tovima.gr

Αφιέρωμα UltraSupport στους Monsters

Φωτογραφίες απο το Εργοτέλης-ΑΕΛ

Ο 17ος ποδοσφαιριστής... του club του Παραδείσου

Μνήμες από το παρελθόν ξύπνησαν στην Λάρισα, όταν τα ξημερώματα της Δευτέρας (16/11) ο Αντόνιο Ντε Νίγκρις άφησε την τελευταία του πνοή. Ο 31χρονος Μεξικανός δεν είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής από την ΑΕΛ που χάνει τη ζωή του στη ιστορία της ομάδας. Ο Ντε Νίγκρις ξύπνησε με έντονη δύσπνοια, ζήτησε από τη σύζυγό του να καλέσει βοήθεια, πριν όμως φτάσει το ασθενοφόρο είχε ξεψυχήσει και έγινε ο 17ος από την οικογένεια των Βυσσινί, που πολύ νωρίς ανέβαινε στη γειτονιά των αγγέλων. Μετά από 17 θανάτους, από διαφορετικά αίτια ο καθένας στην Λάρισα, δε διστάζει να μιλήσει για κατάρα που κυνηγά το σύλλογο.

Αυτοί που έφυγαν νωρίς:

Αντόνιο Ντε Νίγκρις
Γιάννης Βαλανιάδης
Θόδωρος Πασσιάς
Δημήτρης Κουκουλίτσιος
Δημήτρης Μουσιάρης
Ανδρέας Ζέρμας
Μάκης (Αδάμ) Λυγούρας
Γιώργος Μητσιμπόνας
Λευτέρης Μίλος
Ηλίας Κοντοκώστας
Σταύρος Κάσσας
Στράτος Παπάζογλου
Κώστας Λιόκος
Βασίλης Κυργιάκος
Αγγελος Ευθυμιάδης
Γκιοζέρμιο Ντάους*
Νικόλαος Παπαγιάννης*

*Θεωρούνται αγνοούμενοι

Η ΑΕΛ θρηνεί τον Αντόνιο Ντε Νίγκρις

Η οικογένεια της ΑΕΛ θρηνεί από σήμερα τα ξημερώματα για τον αδόκητο χαμό του 31χρονου διεθνή Μεξικανού ποδοσφαιριστή της, Αντόνιο Ντε Νίγκρις. Με βαθύτατη οδύνη, διοίκηση, τεχνική ηγεσία, ποδοσφαιριστές και στελέχη της ΠΑΕ, απευθύνουν τα συλλυπητήριά τους στους οικείους του και ειδικότερα στην σύζυγό του Σόνια και την 5χρονη κορούλα του, Μιράντα.

Για τα ακριβή αίτια του θανάτου του, διενεργείται νεκροψία στο Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας,

Το 3ο χειρότερο ξεκίνημα της ΑΕΛ στην Α' ΕΘνική...

Η ΑΕΛ έχει κάνει την 3η χειρότερη επίδοση στην ιστορία της στην πρώτη κατηγόρια μετά από έξι αγωνιστικές, καθώς βρίσκεται στην 14η θέση του βαθμολογικού πίνακα με μόλις τρεις βαθμούς και χωρίς νίκη.

Η φετινή σεζόν δεν έχει ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο για την ομάδα της ΑΕΛ, που βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα της Σούπερ Λιγκ. Το κακό για την ομάδα του Κάμπου δεν είναι τόσο οι μόλις τρεις βαθμοί μετά από έξι αγωνιστικές, αλλά το κακό πρόσωπο που παρουσιάζει σε κάθε αγώνα.

Μέσα σε όλα έρχονται να προστεθούν και τα πολλά προβλήματα τραυματισμών, από παίκτες που θεωρούνται "κλειδιά" από τον Μαρίνο Ουζουνίδη.


Επίθεση και άμυνα τα αδύνατα σημεία


Ένα από τα προβλήματα της φετινής ΑΕΛ είναι η επιθετική της παρουσία, αφού σε έξι αγώνες έχει πετύχει μόλις τρία γκολ. Αυτό βέβαια έχει εξήγηση, αν σκεφτεί κανείς πως η απόκτηση επιθετικού άργησε πολύ να πραγματοποιηθεί. Ο Ντε Νίγκρις που αποκτήθηκε τελευταία στιγμή έχει πρόβλημα στη φυσική του κατάσταση, κάτι που έχει παραδεχθεί και ο ίδιος ο Μαρίνος Ουζουνίδης.

Εκτός της επίθεσης όμως η ΑΕΛ έχει δεχθεί δέκα γκολ, διαθέτοντας την δεύτερη χειρότερη άμυνα στο πρωτάθλημα μέχρι στιγμής. Η απόκτηση των Μελίσση και Τριποτσέρη δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα, με τον τελευταίο ειδικά να μην παίρνει χρόνο συμμετοχής από τον Μάρίνο Ουζουνίδη.

Το ματς με την Ξάνθη στο Αλκαζάρ την επόμενη αγωνιστική θα κρίνει πολλά όσο αφορά την πορεία της ομάδας, καθώς σε περίπτωση που η ΑΕΛ δεν κερδίσει όλα τα σενάρια θα πρέπει να θεωρούνται ανοικτά.

Η συγκλονιστική ιστορία του Θεόδωρου Πασσιά, παίχτη της ΑΕΛ που πριν 44 χρόνια έχασε την ζωή του για την μεγάλη του αγάπη

Ορισμένα πράγματα πρέπει να λέγονται. Κάποιοι άνθρωποι έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για την ομάδα που λέγεται ΑΕΛ. Γι’ αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλη αγάπη για τη «βυσσινί» φανέλα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά. Οι παλιοί θα πρέπει να θυμούνται και οι νέοι να μαθαίνουν. Πριν από 44 χρόνια, στις 5/4/1965 ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ Θοδωρής Πασσιάς έφυγε από τη ζωή. Η κατάληξη αυτή όμως κρύβει μια συγκλονιστική ιστορία που η «Ε» τη φέρνει ξανά στην επιφάνεια ως φόρο τιμής προς τον ίδιο και την οικογένειά του που πλέον έχει ξεκληριστεί.


ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ

Από όλη την οικογένεια πλέον η μόνη που έχει απομείνει είναι η αδερφή του, Μαρία . Η «Ε» έψαξε και τη βρήκε και τα όσα κατέθεσε είναι πολύ συγκινητικά. Μας λέει λοιπόν:

«Το 1964 έγινε η συγχώνευση και η ομάδα ονομάσθηκε ΑΕΛ. Μια χρονιά αργότερα το 1965, πέθανε ο αδελφός μου. Σε μια προπόνηση, ήταν Πέμπτη θυμάμαι, εκεί που παίζανε τον χτυπάει ο Ζήσης -που δεν ζει και αυτός- τον χτυπάει με μια κλωτσιά στο νεφρό του αντί για την μπάλα, άθελά του βεβαίως καθώς ήτανε εκτός από συμπαίκτες και φίλοι. Εκείνη την στιγμή δεν αισθάνθηκε κάτι ο αδελφός μου, τελείωσε κανονικά την προπόνηση, πήγε έκανε το ντουζ μετά, πήρε το ποδήλατο και ήρθε στο σπίτι.
Στον δρόμο όμως άρχισε να νιώθει ενοχλήσεις και όταν έφτασε στο σπίτι, είπε στον πατέρα μου, μπαμπά με πονάει το νεφρό, μου ρίξανε μια κλωτσιά.
Πού πάμε, διερωτήθηκε ο πατέρας μου, πάμε στον γιατρό της ομάδας. Ο γιατρός είδε αμέσως τη σοβαρότητά του, συγκάλεσε συμβούλιο με πολλούς συναδέλφους του . Συνολικά ήταν δέκα οι γιατροί, έγινε συμβούλιο το βράδυ και είπανε εάν θα πρέπει να εγχειρήσουν το παιδί ή όχι, για να αφαιρεθεί το νεφρό. Ο πατέρας μου ήτανε μέσα στο συμβούλιο και μας τα έλεγε όλα αυτά.
Τελικά αποφάσισαν να μην γίνει η εγχείριση και ρώτησαν τον πατέρα μου τι να κάνουμε. Εγώ δεν ξέρω τους απάντησε, εσείς είστε γιατροί και πλέον αρμόδιοι. Αποφασίσανε λοιπόν επειδή ήτανε ποδοσφαιριστής, να μην τον εγχειρήσουν, να αφήσουν το νεφρό και να προσπαθήσουν με θεραπείες, για να αποκαταστήσουν τη ζημιά στο νεφρό.
Αφού ρωτήθηκε και ο αδελφός μου, τους είπε εγώ δεν κάνω εγχείρηση, γιατί θα σταματήσω να παίζω ποδόσφαιρο. Αυτό ήταν ίσως και το μοιραίο λάθος. Δεν του κάνανε λοιπόν εγχείριση το παιδί, αρχίσανε τις θεραπείες, υποτροπίαζε όμως και σαράντα ημέρες καλέσαμε έναν άλλο γιατρό και μας λέει, αρπάξτε το παιδί και πάτε το γρήγορα στη Αθήνα, το παιδί πεθαίνει. Δηλητηριάστηκε και το άλλο το νεφρό. Τον πήγαμε στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο στην Αθήνα και σε σαράντα ημέρες χάλασε και το άλλο το νεφρό, με αποτέλεσμα να πεθάνει ο αδελφός μου. Εκ τότε για την οικογένειά μου το ένα κακό διαδεχόταν το άλλο. Από τη στεναχώρια ο πατέρας μου αρρώστησε και χτυπημένος από τον καρκίνο πέθανε το 1969, ενώ δυο χρόνια μετά το 1971 έχασα και την μητέρα μου από την επάρατη νόσο. Όπως αντιλαμβάνεστε όλη η οικογένειά μου, έχει ξεκληριστεί...».

ΠΟΛΥ ΖΗΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ

Με την κ. Πασσιά η συζήτηση, που ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, συνεχίσθηκε για τον αδελφό της και μας ανέφερε για τα παιδικά του χρόνια, τον ζήλο που είχε για το ποδόσφαιρο και το προαίσθημα του πατέρα της που ήθελε να τον αποτρέψει από το ποδόσφαιρο.
«Από μικρό παιδί είχε πάρα πολύ ζήλο. Θυμάμαι στο χωριό μας στο Μαυροβούνι, πήγαινε Ε’ δημοτικού και έπαιζε ποδόσφαιρο πολλές ώρες, από τότε. Χτυπούσε δε πάρα πολύ, έπαιζε στην αγαπημένη του θέση τερματοφύλακας και ερχόταν στο σπίτι σχεδόν πάντα χτυπημένος. Αποφασίζει ο πατέρας μου να έρθουμε στην Λάρισα για να σωθεί, να μην παίξει ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω πώς είχε την κακή αυτή διαίσθηση, ότι κάτι θα γίνει στο ποδόσφαιρο.
Ο αδελφός μου όμως και πάλι δικτυώθηκε. Μέναμε στα Ταμπάκικα, ο Καζάνας είχε κάνει τότε μια μικρή ομαδούλα και πήγε να αγωνισθεί. Δηλαδή δεν έπαψε ποτέ να παίζει ποδόσφαιρο.
Από τα 5-6 χρόνια του μέχρι τα 19 που πέθανε, ήταν στο ποδόσφαιρο. Είχε πάρα πολύ μεγάλο πάθος και όπως σας ανέφερα, όταν ρωτήθηκε για να κάνει εγχείριση για να σωθεί το νεφρό γιατί κινδυνεύει, απάντησε στους γιατρούς ότι χωρίς ποδόσφαιρο εγώ δεν ζω. Μάλιστα ήθελε να παίξει και στην Εθνική. Ήταν το όνειρό του, την αγαπούσε και ήθελε να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο, για να δοξάσει τους φίλους του και όλους τους Λαρισαίους.
Τα θυμάμαι όλα αν και ήμουν σε μικρή ηλικία, ο πατέρας μου έσκασε από τη στεναχώρια, μετά το θάνατο του αδελφού μου.
Το θέλω, θα το ήθελε κι εκείνος μετά από τόσα χρόνια να αναφερθούμε σε αυτό το γεγονός, γιατί είχε μεγάλο ζήλο για την ομάδα. Πέθανε για την ομάδα. Προτίμησε να μην μείνει με ένα νεφρό, για να παίξει ποδόσφαιρο. Αρνήθηκε και ο ίδιος όταν ρωτήθηκε για να κάνει εγχείρηση, διότι ήθελε να παίζει ποδόσφαιρο. Με ένα νεφρό θα ζούσε, όπως ζει και όλος ο κόσμος. Δυστυχώς μετά ήταν αργά. Αυτή είναι η δραματική του ιστορία...
‘Έχουν χαραχθεί όλα αυτά τα γεγονότα μέσα στη μνήμη μου και βλέπετε ότι τις φωτογραφίες τις κρατάω, σαν ιερό κειμήλιο και τα παιδιά μου γνωρίζουν την ιστορία αυτή. Χάρηκα πάρα πολύ που θα γίνει εκδήλωση από την ΠΑΕ ΑΕΛ στη μνήμη του για να δοξαστεί μετά από τόσα χρόνια, όπως και άλλων παιδιών που έφυγαν πολύ νωρίς από κοντά μας».

* Η εκδήλωση της ΠΑΕ ΑΕΛ για τον Θοδωρή Πασσιά και για άλλα παιδιά που έδωσαν τη ζωή τους για τη «βασίλισσα» του θεσσαλικού κάμπου, θα πραγματοποιηθεί πιθανότατα στα μέσα Οκτωβρίου και η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί από το γραφείο Τύπου της ομάδας.

12 χρόνια χωρίς τον μεγάλο Γιώργο Μητσιμπόνα... Κι αν κάποιοι φύγαν απ' τη ζωή σου...

Σαν σήμερα, δώδεκα χρόνια πριν (13 Σεπτεμβρίου 1997), το ελληνικό ποδόσφαιρο και ειδικά η πόλη της Λάρισας θρήνησε έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε η χώρα μας. Σαν σήμερα ο Γιώργος Μητσιμπόνας, σε ηλικία 35 ετών, άφησε τη τελευταία του πνοή σε αυτοκινητικό δυστύχημα, έξω από την Γιάννουλη Λάρισας. Ήταν ο άνθρωπος που με το γκολ του χάρισε το πρωτάθλημα στην ΑΕΛ. Ήταν ο αρχηγός και η ψυχή της μεγάλης ομάδα που έκανε όλη την Ελλάδα να παραμιλάει. Ήταν ο ηγέτης, εκείνος που με το πάθος και την φωνή του ξεσήκωνε και τους συμπαίκτες του και τους καθοδηγούσε μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Ήταν και το τελευταίο θύμα της κατάρας που φαίνεται να κυνηγάει την ΑΕΛ. Η κατάρα που θέλει την ομάδα της ΑΕΛ να χάνει τα παιδιά της στην άσφαλτο. Πέρασαν 12 ολόκληρα χρόνια από εκείνο το απόγευμα που έφυγε από την ζωή ο Γιώργος Μητσιμπόνας.

Έγραψε ιστορία στα ελληνικά γήπεδα, κυρίως με την φανέλα της ΑΕΛ, ενώ αποτέλεσε σύμβολο και σημαία της θεσσαλικής ομάδας. Ο Γιώργος Μητσιμπόνας γεννήθηκε το 1962 και καταξιώθηκε ως ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της εποχής του. Με τα χρώματα της Εθνική Ελλάδος έκανε ντεμπούτο στις 18/1/1984, ενώ είχε συνολικά 26 συμμετοχές αλλα και 1 γκολ.


Άρχισε την καριέρα του στην ΑΕΛ παίζοντας ως επιθετικός, αλλά στη συνέχεια καθιερώθηκε στην αμυντική γραμμή ως ένας εξαιρετικός στόπερ. Εκεί παρέμεινε 8 χρόνια (1981-89), υπήρξε σύμβολο της χρυσής εποχής των «βυσσινί» και ένας από τους κύριους εκφραστές της μεγάλης επανάστασης που έφερε η ΑΕΛ στο ελληνικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του 80. Ο αείμνηστος Μητσιμπόνας έγραψε ιστορία όταν την Πρωτομαγιά του 1988 με ένα ανεπανάληπτο βόλ-πλανέ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Ηρακλή, στο 88ο λεπτό κάνοντας την ΑΕΛ την 1η περιφερειακή ομάδα (και μοναδική) που κατέκτησε το Ελληνικό Πρωτάθλημα! Η ΑΕΛ λίγο έλειψε να κάνει και το νταμπλ, αλλά αποκλείστηκε στα ημιτελικά του κυπέλλου, από τον μετέπειτα τροπαιούχο, Παναθηναϊκό. Το κύπελλο το έχασε άλλες 2 φορές από το τριφύλλι, στις 19/6/82 και στις 6/6/84 με 0-1 και 0-2 αντίστοιχα. Ο Μητσιμπόνας με τους βυσσινί πήρε κύπελλο το 1985, όταν και επικράτησαν στο ΟΑΚΑ με 4-1 του ΠΑΟΚ, της ομάδας δηλαδή που αποτέλεσε τον επόμενο σταθμό της καριέρας του το 1989. Στην 3η και τελευταία του χρονιά εκεί, αν και ήταν από τους κορυφαίους των Βόρειων έχασε το κύπελλο σε 2πλούς τελικούς (1-1, 0-2) από τον Ολυμπιακό των Καραταΐδη, Τσαλουχίδη, Λιτόφτσενκο, Σάβιτσεφ και Όλεγκ Προτάσοφ. Το 1992 τον απέκτησε ο Ολυμπιακός και στην 1η του χρονιά κατάφερε να φθάσει μέχρι τον τελικό του κυπέλλου αγωνίστηκε ως βασικός, αλλά έχασε την ευκαιρία να ξαναστεφθεί κυπελλούχος, καθώς ηττήθηκαν από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ με γκολ του Βαζέχα στις 12/5/93. Μετά από 2 χρόνια στον Πειραιά, το 1994 επέστρεψε για να αγωνιστεί άλλα 2 χρόνια στην ΑΕΛ (1994-96).

Θα ζει πάντα ανάμεσά μας ο θρύλος Γιώργος Μητσιμπόνας! Αιωνία του η μνήμη…

06/09/1979... Κουκολίτσιος-Μουσιάρης για πάντα στις καρδιές μας

Σαν σήμερα, πριν 30 ολόκληρα χρόνια, έχασαν τη ζωή τους σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ο Δημήτρης Κουκολίτσιος και ο Δημήτρης Μουσιάρης. Δυστυχώς, στις 6 του Σεπτέμβρη του 1979, οι αγαπημένοι Δημήτρηδες της Λάρισας, ο Κουκουλίτσιος και ο Μουσιάρης, έπεσαν θύματα τροχαίου δυστυχήματος επιστρέφοντας από προπόνηση της Εθνικής Ελπίδων.

Οι δύο 19χρονοι άσοι ήταν τα μεγαλύτερα ταλέντα της Εθνικής Ελπίδων και αποτελούσαν μεγάλο κεφάλαιο για την ΑΕΛ και για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο θάνατός τους βύθισε σε πένθος όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα. Οφείλουμε να τους θυμόμαστε για πάντα!

Ο τρίτος της τότε παρέας, ο Γιάννης Βαλαώρας, ο οποίος αφού επιβίωσε του δυστυχήματος και ξεπέρασε το σοκ, βάλθηκε ν' αγωνίζεται και για τους τρεις, όντας ένα από τα σημαντικότερα στελέχη της μεγάλης ομάδας της δεκαετίας του 1980 …


ΖΟΥΝ, ΑΥΤΟΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ!

Ενδιαφέροντα στοιχεία των αγώνων της ΑΕΛ με τον Αστέρα Τρίπολης

Οπως και τα δύο προηγούμενα χρόνια ο Αστέρας Τρίπολης θα παίξει το πρώτο παιχνίδι μπροστά στο κοινό του, κι αυτή την φορά πάλι με αντίπαλο την ΑΕΛ (όπως το 2007). Οι βυσσινί που ξεκίνησαν τη σεζόν πολύ νωρίς τις αγωνιστικές υποχρεώσεις τους και αποτελούν ερωτηματικό για το αν καταφέρουν να χτυπήσουν πεντάδα και φέτος.

Τι κάνουν στην πρεμιέρα

Ο Αστέρας Τρίπολης έπαιξε με την ΑΕΛ πρόπερσι εντός και ηττήθηκε 0-1, ενώ πέρυσι ηττήθηκε στο Καραϊσκάκη από τον Ολυμπιακό με 3-1.

Η ΑΕΛ κέρδισε τις δύο τελευταίες πρεμιέρες της με Αστέρα Τρίπολης πρόπερσι και Θρασύβουλο εντός πέρσι.Από το 2005 που επέστρεψε δεν έχει ήττα, με δύο ισοπαλίες και δύο νίκες. Είναι αήττητη στις έξι τελευταίες φορές που έπαιξε εκτός πρεμιέρα! Τελευταία φορά έχασε το 1990 στην Τούμπα, 2-1 από τον ΠΑΟΚ
Τέσσερις φορές που κλήθηκε να ξεκινήσει από επαρχιακή έδρα, Δράμα, Νάουσα, Ξάνθη και Τρίπολη, έφυγε αήττητη.

Μεταξύ τους...

Η πρώτη εμφάνιση του Αστέρα Τρίπολης στην Σούπερ Λιγκ ήταν στις 2 Σεπτεμβρίου 2007, όταν και γνώρισε την ήττα στην έδρα του από τους βυσσινί με 0-1 (75' Αλεξάνδρου).
Πέρσι ξεκίνησε με ήττα στο Καραϊσκάκη και στο πρώτο παιχνίδι της έδρας του υποδέχτηκε πάλι την ΑΕΛ, μένοντας στο 0-0.

Η ΑΕΛ μετράει δύο νίκες και δύο ισοπαλίες στα τέσσερα παιχνίδια τους για την κατηγορία.
Η Λάρισα έχει πετύχει τέσσερα γκολ σε αυτά, αλλά όλοι οι σκόρερ της έχουν φύγει πλέον. Ο Αστέρας έχει πετύχει δύο, και τα δύο στο δεύτερο ημίχρονο.

Η φόρμα των ομάδων...

Ο Αστέρας Τρίπολης έκλεισε το πρωτάθλημα με τρεις ήττες, δύο από αυτές στην έδρα του. Κέρδισε πέντε ματς εντός, αλλά μόνο τον Αρη από τις ομάδες που τερμάτισαν στο πάνω μισό της βαθμολογίας.
Συνολικά έκανε επτά νίκες στο πρωτάθλημα. Πέρα από την πρώτη επί του Θρασύβουλου, που ήταν ισόπαλος στο ημίχρονο, στις επόμενες έξι έπρεπε να προηγηθεί από το πρώτο ημίχρονο για να κερδίσει.

Η ΑΕΛ παίζει ένα ακριβώς μήνα μετά το δεύτερο παιχνίδι της για το Γιουρόπα Λιγκ, όταν παραχώρησε 1-1 στην Ρέκιαβικ και αποκλείστηκε. Δεν έχει νίκη στα οκτώ τελευταία επίσημα παιχνίδια της, έξι στα πλέι οφ και δύο στην Ευρώπη.
Στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος έκανε εντυπωσιακό φινάλε με μια μόλις ήττα στα 19 τελευταία παιχνίδια. Στο διάστημα αυτό κέρδισε εννέα και είχε άλλες τόσες ισοπαλίες.
Στα τελευταία 17 παιχνίδια πρωταθλήματος δέχτηκε μόλις ένα γκολ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά πέτυχε και μόλις πέντε! Σε 12 από τα παιχνίδια αυτά στο ημίχρονο ήταν 0-0!

Πρόσωπα...

Ο Ρομπέρτο Μάριο Γκόμες είναι ο έκτος προπονητής στην σύντομη ιστορία του Αστέρα Τρίπολης στην Σούπερ Λιγκ και τρίτος Λατίνος. Προηγήθηκαν ο Πάουλο Κάμπος, ο Παναγιώτης Τζαναβάρας, ο Κάρλος Καρβαλιάλ, ο Καλίντ Καραμά και ο Νίκος Κωστένογλου.

Εκτός από τον προπονητή, στο ρόστερ του υπάρχουν 8 Αργεντίνοι, έναντι 7 που πέρασαν πέρσι και 7 πρόπερσι.

Ο Θανάσης Τσίγκας πέτυχε το μοναδικό γκολ στα δύο ευρωπαϊκά παιχνίδια, ωστόσο τώρα είναι στο ψυγείο και υπό παραχώρηση. Αν αλλάξει φανέλα θα φτάσει τις επτά ομάδες στην Α' Εθνική σε ηλικία μόλις 27 ετών.

Τα 5 επόμενα παιχνίδια τους...

Ο Αστέρας Τρίπολης δίνει τα τέσσερα από τα έξι πρώτα παιχνίδια στην έδρα του.

29.08.09, Καβάλα - Αστέρας Τρίπολης
13.09.09, Αστέρας Τρίπολης - ΠΑΟΚ
20.09.09, Πανιώνιος - Αστέρας Τρίπολης
27.09.09, Αστέρας Τρίπολης - Λεβαδειακός
04.10.09, Αστέρας Τρίπολης - Εργοτέλης


Η ΑΕΛ έχει να παίξει με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στα επόμενα πέντε παιχνίδια της, ενώ έχει και μια επίσκεψη στο Καυτανζόγλειο.

30.08.09, ΑΕΛ - Ολυμπιακός
13.09.09, ΑΕΛ - Ατρόμητος Αθηνών
20.09.09, Ηρακλής - ΑΕΛ
27.09.09, ΑΕΛ - Γιάννινα
04.10.09, Παναθηναϊκός - ΑΕΛ

Σβήνοντας στο γήπεδο....

Ο θάνατος του Ντάνιελ Τζάρκε έφερε στο προσκήνιο για ακόμα μία φορά πολλά ερωτήματα. Είναι δυνατόν εν έτει 2008, με την πρόοδο της ιατρικής και της τεχνολογίας, άνθρωποι να πεθαίνουν σχεδόν αβοήθητοι από προβλήματα της καρδιάς? Το contra.gr ανέτρεξε σε περιπτώσεις του παρελθόντος, οι οποίες είχαν την ίδια μοιραία κατάληξη και όπως γίνεται κατανοητό τα καρδιακά προβλήματα τείνουν να εξελιχθούν σε μάστιγα του καιρό μας για τους παίκτες.

Τα πρώτα χρόνια, λόγω της έλλειψης ιατρικών μέσω αλλά και γνώσεων, ένα δυνατό χτύπημα κατά τη διάρκεια μιας φάσης ήταν αρκετό για να κοστίσει μία ανθρώπινη ζωή. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, όμως, παθήσεις της καρδιάς αποτελούν αιτίες θανάτου για άτομα νεαρής ηλικίας. Παθήσεις σοβαρές και πολλές φορές χρόνιες, οι οποίες περνούν απαρατήρητες (;) από τα ιατρικά τεστ στα οποία υποβάλλονται (;) οι ποδοσφαιριστές κάθε συλλόγου.
Ο Αντόνιο Πουέρτα, ο Μίκλος Φεχέρ, ο Μαρκ Βιβιάν Φοέ και το πρόσφατο περιστατικό με τον Ντάνιελ Τζάρκε, είναι τέσσερις από τις πιο γνωστές περιπτώσεις, ωστόσο ο "μαύρος" κατάλογος είναι αρκετά μακρύς και δεν περιορίζεται σε πρωτοκλασάτα ονόματα, τα οποία έχουν και μία κάποια μεγαλύτερη ιατρική περίθαλψη. Ποδοσφαιριστές κυρίως από την Αφρική προδίδονται από την καρδιά τους, η οποία δεν αντέχει στις πολύ σκληρές προπονήσεις, όπως επισημαίνει στο contra.gr και ο καθηγητής καρδιοχειρουργικής Νίκος Αναστασίου, που δεν αποκλείει την έτερη μάστιγα του χώρου, το ντόπινγκ.

Τα τελευταία επτά χρόνια έχουν σημειωθεί περισσότεροι από πενήντα θάνατοι στα ευρωπαϊκά γήπεδα εν ώρα αγώνα ή προπόνησης και η βασική αιτία είναι καρδιακή προσβολή. Τρία περιστατικά αφορούν και τον ελληνικό χώρο. Εμείς παραθέτουμε ορισμένες λεπτομέρειες από τους συγκεκριμένους θανάτους και μία λίστα από όσες καταφέραμε να εντοπίσουμε από την έρευνά μας.

Δυστυχώς, τα στοιχεία για μικρότερες κατηγορίες των χωρών δεν είναι πολλά. Εξάλλου, εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο σκληρά και ο κάθε ένας ποδοσφαιριστής βάζει σε ρίσκο τη ζωή του, έστω και χωρίς να το γνωρίζει…



Αντόνιο Πουέρτα (Ισπανία 2007): O Iσπανός αμυντικός απεβίωσε στις 28/08/07 λίγες μέρες πριν τον αγώνα της Σεβίλλης με την ΑΕΚ για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά από δύο καρδιακά επεισόδια σε αναμέτρηση με τη Χετάφε και αρκετές μέρες αγωνίας, ο οργανισμός του Πουέρτα δεν άντεξε. Δείχνοντας σημάδια εγκεφαλικής ανοξίας και σε συνδυασμό με τα πολλαπλά προβλήματα που είχαν προκληθεί σε διάφορα ζωτικά όργανα λόγω της καταστολής που βρισκόταν, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 22 ετών.


Μίκλος Φεχέρ (Πορτογαλία, 2004): Ο συμπαίκτης του Τάκη Φύσσα στην Μπενφίκα, ο 24χρονος Ούγγρος επιθετικός, υπέστη καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια αγώνα με αντίπαλο την Γκιμαράες και έπεσε στον γεμάτο νερό από τη βροχή αγωνιστικό χώρο. Η καρδιοαναπνευστική ανάνηψη που του παρέσχεσε ο γιατρός του αγώνα είχε προσωρινά αποτέλεσμα, ωστόσο το βράδυ της ίδιας νύχτας ξεψύχησε. Οι γιατροί γνωστοποίησαν ότι είχε πρόβλημα δυσπλασίας στην καρδιά.


Μαρκ Βιβιάν Φοέ (Γαλλία, 2003): Ο 28χρονος Καμερουνέζος έπεσε στο έδαφος του «Ζερλάν» στο 75ο λεπτό του αγώνα του Καμερούν με την Κολομβία, για τα ημιτελικά του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών. Παρά την άμεση ιατρική επέμβαση, περίπου μία ώρα μετά διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Η αυτοψία έδειξε ότι ο πρώην παίκτης της Μάντσεστερ Σίτι, της Λιόν, της Γουέστ Χαμ και της Λανς έπασχε από υπετροφική δεξιά κοιλία που τον οδήγησε σε ανακοπή.

Μάρσιο ντος Σάντος (Βραζιλία, 2002): Ο 28χρονος επιθετικός πέθανε από καρδιακή προσβολή μερικές ώρες αφότου σημείωσε γκολ για την Ντεπορτίβο Γουάνκα του Περού.


Ζεοβάνι Κόρντομπα/Ερμάν Γκαβίρια (Κολομβία, 2002): Οι δύο Κολομβιανοί (ο Γκαβίρια ήταν και πρώην διεθνής) έχασαν τη ζωή τους μετά από χτύπημα κεραυνού κατά τη διάρκεια της προπόνησης.

Στέφαν Βραμπιόρου (Ρουμανία, 2000): Ο 26χρονος άσος της Αστρα Πλοϊέστι πέθανε κατά τη διακομιδή του στο νοσοκομείο, ύστερα από κατάρρευση που υπέστη μερικά λεπτά αφότου έγινε αλλαγή και έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη κατηγορία για την Ραπίντ Βουκουρεστίου.

Σαντζίμπ Ντούτα (Ινδία, 1993): Ο 27χρονος μέσος των Ρέλγουεϊζ έχασε τη ζωή του όταν σε προσπάθειά του να πιάσει τη μπάλα στο ματς κόντρα στην Αντρα Πράντες συγκρούστηκε με αντίπαλο χτύπησε δυνατά στο διάφραγμα.

Ντέιβ Λόνγκχαρστ (Αγγλία, 1990): Ο 25χρονος επιθετικός της Γιορκ Σίτι κατέρρευσε σε παιχνίδι πρωταθλήματος απέναντι στην Λίνκολν και έφυγε από τη ζωή. Η αυτοψία έδειξε ότι αντιμετώπιζε μία σπάνια πάθηση της καρδιάς.

Σάμουελ Οκουαράτζι (Νιγηρία, 1989): Κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο δέκα λεπτά πριν το τέλος του προκριματικού της Νιγηρίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο με αντίπαλο την Ανγκόλα στο Λάγος. Η αυτοψία αποκάλυψε ότι ο 24χρονος έπασχε από υπερτροφική καρδιά και υψηλή πίεση.

Ολιβιέρ Πετί (Γαλλία, 1987): Ο 20χρονος αδερφός του Γάλλου διεθνή Εμανουέλ Πετί έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια αγώνα για την ερασιτεχνική Αρκς από ανεύρυσμα.


Ερικ Γιονγκμπλεντ (Ολλανδία, 1984): Ο τερματοφύλακας της DWS χτυπήθηκε από κεραυνό κατά τη διάρκεια αγώνα και απεβίωσε μπροστά στα μάτια του πατέρα του που βρισκόταν στις εξέδρες του γηπέδου, του πρώην διεθνή τερματοφύλακα Γιαν Γιόνγκμπλεντ.

Φερνάντο Πασκοάλ ντας Νέβες (Πορτογαλία, 1973): Γνωστός και ως Παβάο, ο Πορτογάλος άσος της Πόρτο κατέρρευσε στο γήπεδο των «δράκων» σε αγώνα κόντρα στην Σετούμπαλ, στο 13ο λεπτό, για την 13η αγωνιστική.

Κονσταντίν Ταμπαρτσέα (Ρουμανία, 1963): Ο 26χρονος άσος της Πετρολούλ Πλοϊέστι αντιμετώπιζε πρόβλημα στην καρδιά και κατέρρευσε σε αγώνα της πρώτης κατηγορία.

Τζον Τόμπσον (Σκωτία, 1931): Ο 23χρονος τερματοφύλακας της Σέλτικ και της εθνικής Σκωτίας έπεσε στα πόδια του επιθετικού της Ρέιντζερς Σαμ Ινγκλις για να πιάσει τη μπάλα σε ντέρμπι πρωταθλήματος και υπέστη κάταγμα στο κρανίο. Εμεινε αναίσθητος στον αγωνιστικό χώρο και πέθανε λίγες μέρες μετά χωρίς να συνέλθει καθόλου.

Τσαρλς Οτσεάγκα Εσέκου (Ινδία, 2001): Ο 25χρονος Νιγηριανός αμυντικός, στο ντεμπούτο του με την Μπενγκάλ Μουμπάι κατέρρευσε στο γήπεδο στο 42ο λεπτό του αγώνα κόντρα στην Ινκαμ Ταξ. Οι συμπαίκτες του τού προσέφεραν της πρώτες βοήθειες, τον σήκωσαν, αλλά ξαναέπεσε στο έδαφος και λίγο αργότερα διαπιστώθηκε ο θάνατός του σε νοσοκομείο της Βομβάης. Οι γιατροί ανακοίνωσαν ότι ο θάνατός του επήλθε από καρδιακή προσβολή.


Ρενάτο Κούρι (Ιταλία, 1977): Ο Ιταλός κατέρρευσε κατά τη διάρκεια του αγώνα της Περούτζια με τη Γιουβέντους και λίγο αργότερα χάνει τη μάχη για τη ζωή του. Όπως γίνεται γνωστό, έπασχε από κληρονομική καρδιακή ανεπάρκεια. Η Περούτζια μετονόμασε το στάδιό της σε «Ρενάτο Κούρι» στη μνήμη του.

Αμίρ Ανγκουέ (Νιγηρία, 1995): Ο 29χρονος επιθετικός της Τζούλιους Μπέργκερ καταρρέει πριν το τέλος του ημιτελικού του Κυπέλλου Κυπελλούχων Αφρικής με αντίπαλο την Μαξακουένε της Μοζαμβίκης. Οι γιατροί πιστεύουν ότι πρόκειται για καρδιακή προσβολή.

Μπόμπι Μπένσον (Αγγλία, 1914): Ο 33χρονος πρώην άσος της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ επιστρέφει στην ενεργό δράση μετά από ένα χρόνο για λογαριασμό της Αρσεναλ. Σε καλοκαιρινό αγώνα με αντίπαλο την Ρέντινγκ, κατέρρευσε στο ημίχρονο στα αποδυτήρια εν μέσω ανυπόφορης δυσωδίας.


Τζιουλιάνο Τάκολα (Ιταλία, 1969): Ο 25χρονος άσος ταξιδεύει με τη Ρόμα στη Σαρδηνία για να αντιμετωπίσει την Κάλιαρι. Μετά το τέλος του αγώνα καταρρέει και χάνει τη ζωή του.

Εντί Μπερακισά (Τυνησία, 1997): Σε φιλικό αγώνα μεταξύ της Εσπεράνς Τυνησίας και της Λιόν, ο 24χρονος Τυνήσιος αμυντικός σωριάστηκε στο έδαφος και οι γιατροί τονίζουν ότι ο θάνατός του επήλθε από πρόβλημα στην καρδιά.

Μοχάμεντ Αλι Ακιντ (Τυνησία, 1979): Μία καρδιακή κρίση κατά τη διάρκεια προπόνησης κόστισε τη ζωή στον 30χρονο Τυνήσιο, ο οποίος είχε λάβει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής ένα χρόνο νωρίτερα.

Σερζίνιο (Βραζιλία, 2004): Ο 30χρονος Βραζιλιάνος κατέρρευσε κατά τη διάρκεια του αγώνα της Σάο Καετάνο με την Σάο Πάουλο. Η αυτοψία έδειξε ότι η καρδιά του ζύγιζε 600 γραμμάρια, το διπλάσιο από μία φυσιολογική καρδιά. Ο πρόεδρος της Σάο Καετάνο και ο γιατρός τιμωρήθηκαν από της αθλητικές αρχές της χώρας.

Αφιέρωμα στις ομάδες που ανέβηκαν απο την Β' Εθνική στην Α', και υποβιβάστηκαν αμέσως

Ανατρέχοντας λίγο στα παλιά το μυαλό σίγουρα έχει να θυμηθεί πολλά, και ταυτόχρονα να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα.

Στην δική μας περίπτωση θα εξετάσουμε ένα αξιοπρόσεχτο συμβάν που λαμβάνει χώρα τελευταία στην χώρα μας, και πιο συγκεκριμένα στο πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου της Α' Εθνικής.

Τα τελευταία χρόνια και πιο συγκεκριμένα απο την αγωνιστική περίοδο 2002-2003 απο τις 3 ομάδες (Β' Εθνικής) που ανέβηκαν στην (Α') παρατηρείται κάθε χρονιά το φαινόμενο τουλάχιστον η μία απο τις τρείς, να υποβιβάζεται αμέσως στην Β' Εθνική.

Το 2002-2003 οι νεοφώτιστες στην Α' Εθνική ήταν ο ΠΑΣ Γιάννινα, η Καλλιθέα και η Προοδευτική. Το τέλος της χρονιάς βρήκε τον ΠΑΣ να είναι αυτός που αποχαιρετά την κατηγορία παρότι τερματίζει 14ος, θέση που του εξασφαλίζει την συμμετοχή του στα μπαράζ για την σωτηρία. Όμως η ΕΠΟ αποφασίζει να αφαιρεθούν 65 βαθμοί από την ομάδα της Ηπείρου για χρέη προς παλιούς ποδοσφαιριστές της ομάδος, απόφαση που οδήγησε τον Π.Α.Σ. Γιάννινα στην Β’ εθνική.

Την περίοδο 2003-2004 Χαλκηδόνα και Πανηλειακός αγωνίζονται στην μεγάλη κατηγορία, αλλά ο Πανηλειακός με προπονητή τον δικό μας Σάκη Τσιώλη δεν μπορεί να κρατηθεί στα σαλόνια της Α' και υποβιβάζεται αμέσως στην Β' Εθνική.

2004-2005 και Κέρκυρα, Απόλλων Καλαμαριάς και Εργοτέλης αγωνίζονται στα μεγάλα σαλόνια ως νεοφώτιστοι. Η Κέρκυρα τερματίζει τελευταία με 17 βαθμούς και την ακολουθεί ο Εργοτέλης με 20, γεγονός που σημαίνει την άμεση επιστροφή τους στην Β' Εθνική.

2005-2006 με την ΑΕΛ να επιστρέφει στα μεγάλα σαλόνια μετά απο 10 χρόνια απουσίας, με τον Λεβαδειακό και τον Ακράτητο συνεπιβάτες στο τρένο της ανόδου. Η ΑΕΛ παραμένει με μεγάλη άνεση στην κατηγορία (τερματίζοντας στην 8η θέση που την οδηγούσε στο Ιντερτότο), όμως δεν συμβαίνει το ίδιο με Λεβαδειακό και τον Ακράτητο, όπου παρά την προσπάθεια που έκαναν, αποχαιρετούν τα σαλόνια και παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής για την Β'.

Το 2006-2007 Εργοτέλης, Κέρκυρα και Άρης είναι οι νεοφώτιστες, όμως στο τέλος του πρωταθλήματος η Κέρκυρα παρόλο την μεγάλη προσπάθεια που εκάνε για παραμονή, την τελευταία αγωνιστική αποχαιρέτησε την κατηγορία.

2007-2008 και στην Superleague πλέον (όπως ονομάζεται η άλλοτε Α' Εθνική) θα αγωνίζονται οι Αστέρας Τρίπολης, Λεβαδειακός και Βέροια. Ο Αστέρας με τον Λεβαδειακό σώζουν την κατηγορία εν αντιθέσει με την Βέροια που υποβιβάζεται τερματίζοντας στην 15η θέση με απολογισμό 23 βαθμούς.


Την χρονιά που μας πέρασε, δηλαδή την περίοδο 2008-2009, οι νεοφώτιστοι Πανσερρα'ι'κός, Θρασύβουλος και Πανθρακικός θα δώσουν μάχες με μοναδικό σκοπό την σωτηρία, που όμως μόνο η ομάδα της Κομοτηνής ο Πανθρακικός θα εξασφαλίσει, με τον Θρασύβουλο να τερματίζει στην τελευταία θέση με 14 βαθμούς και τον Πανσερραικό στην 15η με 24 β. και αμφότερες να υποβιβάζονται.

Την φετινή περίδο 2009-2010 οι νεοφώτιστοι είναι ο Ατρόμητος, ο ΠΑΣ Γιάννινα και η Καβάλα... ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ή ΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 3 ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΘΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ? Ίδωμεν