Γκαστόν Κάσας:«Εγώ είμαι εδώ!»

Ο καλύτερος φίλος του αείμνηστου Αντόνιο Ντε Νίγκρις είναι εδώ και επιμένει σα λιοντάρι για το καλό της ΑΕΛ αλλά και του εαυτού του! Ο Γκαστόν Κάσας για τον οποίο τόσος ντόρος έχει γίνει με το αλισβερίσι «μένει-δε μένει- φεύγει», μετρά ήδη δύο κρίσιμα γκολ με την φανέλα της ΑΕΛ και συνεχίζει αυτό που ξέρει καλά να κάνει!

Ο Αργεντινός φορ μίλησε στο athleticlarissa.gr για τις σημαντικές νίκες που έχει χαρίσει στους «βυσσινί», για τον κολλητό του που τον βλέπει από τον ουρανό πλέον, ενώ απαντά και στην φημολογία η οποία τον θέλει να αποχωρεί από την ΑΕΛ λέγοντας πως οι απαντήσεις δίνονται στο γήπεδο! Και μην αποκλείεται εάν από εκεί που επρόκειτο να παραχωρηθεί δανεικός ή ακόμα και να λύσει το συμβόλαιο του, παραμείνει εντέλει στην ΑΕΛ!

Με Καβάλα στο αντίο του Μεξικανού και με Αστέρα στην αυγή του 2010 βρήκε δίχτυα και το σκηνικό ήρθε τούμπα κατά τις δικές μας πληροφορίες.Αν και αυτό σχετίζεται άμεσα με την πραγματοποίηση ή μη της μεταγραφής του δεύτερου επιθετικού που προσπαθεί να «κλείσει» ο Κώστας Πηλαδάκης. Το νέο «μπαμ» μάλλον θα αργήσει να γίνει μια και ο πρόεδρος που κρατά το καρπούζι και το μαχαίρι, είδε την ομάδα να ρολάρει με τους Αρκάδες.

Ακόμα όμως κι αν δούμε τα δεδομένα με ψυχρή λογική διαπιστώνουμε ότι ο Κάσας κερδίζει παραμονής διότι: α) ο Ολεμπέ είναι πίσω σε φυσική κατάσταση και θα αργήσει να μπει, β) ο Αμπουχατζίρα δεν έχει προσφέρει τίποτα το αξιόλογο μέχρι στιγμής γ) ο Βραζιλιάνος Ζέσους δεν είναι κλασικός φορ περιοχής και περιμένει την αποδέσμευση του Ντέλσον που πιάνει θέση ξένου.

Μήπως τελικά χωράει και ο Γκαστόν έρθει δεν έρθει ο δεύτερος φορ;

Απολαύστε τον!

Γκαστόν, έχεις σκοράρει σε δύο κρίσιμα ματς για την ΑΕΛ και της έχει χαρίσει σημαντικές νίκες….

Είμαι χαρούμενος που σκόραρα τόσο με την Καβάλα όσο και με τον Αστέρα Τρίπολης. Να σου πω την αλήθεια εγώ πάντα προσπαθώ να δουλεύω σκληρά και να κάνω καλά τη δουλειά μου. Δίνω τον καλύτερο μου εαυτό για την ΑΕΛ και είμαι πολύ χαρούμενος όχι μόνο για τα γκολ που πέτυχα αλλά και για το γεγονός πως είμαι στην ομάδα αυτή!

Ήσουν αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειας Ντε Ντίγκρις και αυτό είναι γνωστό. Σου λείπει ο φίλος σου;

Δεν χωρά αμφιβολία για αυτό. Μου λείπει ο Αντόνιο. Είχα φανταστική σχέση μαζί του και πέρασα όμορφες στιγμές. Θα τον έχω πάντα στην καρδιά μου και θα τον τιμώ!

Στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης όταν σκόραρες και πανηγύρισες, είχες μπλουζάκι με το πρόσωπο του Αντόνιο. Σε ποιον αφιέρωσες το γκολ όταν έδειξες προς την κερκίδα;

Πράγματι είχα φανέλα με το πρόσωπο του Ντε Νίγκρις. Έδειξα στην κερκίδα όπου ήταν η οικογένεια μου. Ήταν ένας τρόπος να τους πω ευχαριστώ για την στήριξη τους. Είναι πάντα δίπλα μου και είμαι τυχερός που τους έχω.

Αυγή του 2010 και η ΑΕΛ έκανε ποδαρικό με τον Αστέρα. Ήταν ωστόσο ματς που κρίθηκε στις λεπτομέρειες….

Όντως ήταν ένα δύσκολο ματς. Ξέραμε ότι έπρεπε να νικήσουμε και δεν είχαμε περιθώρια για απώλειες. Δεν αγχωθήκαμε όμως κι όλα πήγαν καλά. Η ομάδα έπαιξε καλά και νικήσαμε. Είμαι χαρούμενος που σκόραρα όμως όλα τα παιδιά έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό! Και εγώ προσωπικά πάντα προσπαθώ να δίνω ότι μπορώ στον αγωνιστικό χώρο.

Το τελευταίο διάστημα σε παρουσιάζουν ως υποψήφιο να αποχωρήσεις από την ΑΕΛ. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον η άποψη σου. Θα μας την πεις;

Κοίτα δεν είναι ότι καλύτερο για έναν ποδοσφαιριστή να ακούει πως θα αποχωρήσει από μια ομάδα. Και προσωπικά με ενοχλεί. Ωστόσο είμαι επαγγελματίας και έχω μάθει να ζω με αυτό. Εγώ κάνω τα πάντα για την ομάδα και προσπαθώ κάθε φορά που αγωνίζομαι να δίνω το 100% για να νικάει η ΑΕΛ. Εγώ είμαι εδώ και παλεύω για το καλύτερο πάντα. Το αν φύγω είναι θέμα διοίκησης και προπονητή.

Για τον κόσμο της ΑΕΛ έχεις να αναφέρει κάτι;

Να είναι πάντα καλά και να μας στηρίζει όπως όντως κάνει σε κάθε παιχνίδι. Και εγώ παλεύω στον αγωνιστικό χώρο όπως και εκείνοι στην κερκίδα.

Τι ευχή κάνεις για το 2010;

Εύχομαι το 2010 να είμαι πιο σταθερός και δυνατός. Υγιής. Να πάει καλά η ομάδα και να σκοράρω αρκετές φορές για να πετύχουμε τον στόχο μας!

συνέντευξη στον Γ. Φώσκολο

Γκαστόν Κάσας: «Αφιερωμένο στον Αντόνιο»

Στον Αντόνιο ντε Νίγκρις αφιέρωσε ο Γκαστόν Κάσας το γκολ που πέτυχε στη χθεσινή νίκη (1-0) επί του Αστέρα Τρίπολης. «Είχε την ακόλουθη φράση: "Πάντα θα είσαι κοντά μας. Στα καλά και στα δύσκολα θα είσαι μαζί μας"», δήλωσε ο Αργεντινός παίκτης.

Στη συνέχεια, ο 31 ετών επιθετικός ανέφερε: «Ξεκινήσαμε το 2010 και τον β' γύρο σημειώνοντας μία νίκη, η οποία μας δίνει δύναμη για να συνεχίσουμε. Αυτή η νίκη μας δίνει τη δυνατότητα να βρούμε ηρεμία εν όψει της δύσκολης συνέχειας».

«Ευχαριστώ» από Μοντερέι για Αντόνιο

Ευχαριστήρια επιστολή, για όλα όσα έκανε η ΑΕΛ στη μνήμη του Αντόνιο Ντε Νίγκρις, έφτασε σήμερα στα γραφεία της ΠΑΕ από τη Μοντερέι. Ο πρόεδρος του μεξικανικού συλλόγου, Χόρχε Ουρδιάλες, εκθείασε την παρουσία λαρισινής αποστολής στις εκδηλώσεις προς τιμήν του «Ελ Τάνο» και επιβεβαίωσε τους αδελφικούς δεσμούς που συνδέουν πλέον τις δύο ομάδες. Εντός των επόμενων ημερών, δε, ανάλογη επιστολή αναμένεται να σταλεί ως απάντηση και από τη διοίκηση της ΑΕΛ.

Φωτογραφίες απο το Εργοτέλης-ΑΕΛ

1-12-2009 ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ «ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ»

Ένα μεγάλο δυσάρεστο ταξίδι ξεκίνησε από την πόλη μας στις 2:45 τα ξημερώματα του Σαββάτου για τους δύο αντιπροσώπους του συνδέσμου μας και τους δύο εκπροσώπους της διοίκησης της ΠΑΕ ΑΕΛ. Ακριβώς τρεις ώρες αργότερα βρισκόμασταν στο ‘Ελ. Βενιζέλος’. Στις 7:30 το πρωί του Σαββάτου το αεροπλάνο της ισπανικής ‘Iberia’ υψώθηκε στον πεντακάθαρο αττικό ουρανό. Τρεις ώρες αργότερα το αεροπλάνο προσγειώνεται στη Μαδρίτη μετά από μια ήσυχη πτήση. Μετά από αναμονή τρεισήμισι ωρών, το αεροπλάνο της ‘Iberia’ υψώνεται αυτή τη φορά πάνω από τη Μαδρίτη για να διασχίσει τον ωκεανό. Δώδεκα ώρες αργότερα άρχισε η κάθοδος για το αχανές «Μέξικο Σίτι».

Πατάμε στο έδαφος της μεξικάνικης πρωτεύουσας 18:00 τοπική ώρα. Δύο ώρες αργότερα πετάμε για το Μοντερέι και στις 21:30 έχουμε προσγειωθεί στην γενέτειρα του Αντόνιο. Στο αεροδρόμιο υπήρχαν δύο χώροι παραλαβής αποσκευών και επειδή δεν υπήρχε καμία ενημέρωση χωριστήκαμε να περιμένουμε και στις δύο επιλογές. Τελικά οι βαλίτσες βρέθηκαν στο χώρο που επιλέξαμε, εκεί όμως περίμεναν ένας φωτογράφος, ένας δημοσιογράφος, ο Noe , υπεύθυνος επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων της «Ραγιάδος Ντε Μοντερέι», και ο David που έπαιξε τον ρόλο του μόνιμου συνοδού σε όλη τη διάρκεια της παραμονής μας. Τα φλας αρχίζουν να αστράφτουν μέχρι να εξηγήσουμε πως είμαστε απλά εκπρόσωποι των οπαδών και λίγες αργότερα στην έξοδο συμπληρώθηκε η ομάδα με την παρουσία των διοικητικών. Με την ευγενική μας άρνηση για συνέντευξη, την σκυτάλη πήρε η υπεύθυνη μάρκετινγκ της ΠΑΕ Δήμητρα Βασιλάκου για τις πρώτες απαραίτητες πληροφορίες. Επιβιβαζόμαστε σε δύο ξεχωριστά ευρύχωρα αυτοκίνητα και η πρώτη ερώτηση που μας γίνεται είναι αν έχουμε καλές σχέσεις με την διοίκηση της ομάδας μας, προκαλώντας μας έκπληξη…

Θεώρησαν τρελή τη διάρκεια του ταξιδιού μας για το Μεξικό (27 ώρες) και ήθελαν να μάθουν τον λόγο που το κάναμε. Αμέσως ρωτήσαμε για τη σχέση των διοικητικών και των οργανωμένων στη «Ραγιάδος», και μας απάντησαν πως είναι καλή : ζητήσαμε να έρθουμε σε επαφή με αυτούς και μάθαμε πως είναι οι «La Adiccion». Η διαδρομή στο σκοτάδι δίνει την εντύπωση πως το Μοντερέι είναι μια σύγχρονη μεγαλούπολη. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο «CaminoReal», που είναι στην πιο πλούσια περιοχή της λατινόφωνης Αμερικής και αποτελεί το μόνιμο κατάλυμα της ομάδας τους στους αγώνες. Ανεβαίνουμε στα δωμάτια για να αφήσουμε τις αποσκευές και κατεβαίνουμε για φαγητό. Μετά από κοινή απαίτηση των τεσσάρων η μετακίνησή μας από εκείνη τη στιγμή και μετά γίνεται πια με ένα αυτοκίνητο…

Η πόλη του Μοντερέι μαζί με τα περίχωρά του, έχει, σύμφωνα με τα λεγόμενα των συνοδών μας περίπου 5 εκατομμύρια κατοίκους. Εκεί είναι συγκεντρωμένα τα κεντρικά γραφεία των πολυεθνικών ενώ τα μνημεία που υπάρχουν σε πολλά σημεία της πόλης με αναπαραστάσεις χυτηρίων δείχνουν τη σημασία της επεξεργασίας σιδήρου για την περιοχή. Η πόλη χωρίζεται στην πλούσια και την φτωχή της πλευρά στην κυριολεξία από μια γέφυρα. Η συγκεκριμένη εποχή του χρόνου λέγεται «κανίκουλα», ένα τρίμηνο με υψηλές θερμοκρασίες. Στο Μοντερέι υπάρχουν δύο βασικές ομάδες, η «Tigres», και η «Rayados», : στον Βορρά η «Rayados», και στον νότο η «Tigres», είναι απίστευτο πως χωρίζονται από το ποτάμι που διασχίζει την πόλη και έχει τώρα ξεραθεί. Οι δύο ομάδες έχουν πολύ καλές σχέσεις μεταξύ τους σε αντίθεση με τους οπαδούς που βρίσκονται σε συνεχή κόντρα και συχνά στα μεταξύ τους παιχνίδια βγαίνουν λίγο πριν την λήξη του αγώνα και συμπλέκονται έξω από το γήπεδο. Κάποια στιγμή μας ενημερώνουν πως η ‘Rayados’, επιβλήθηκε το απόγευμα της ‘America’, Aldo να σημειώνει το μοναδικό τέρμα. Μας περιέγραψαν τον φόρο τιμής που αποδόθηκε στο γήπεδο στη μνήμη του Αντόνιο, ενώ στο γκολ όλο το πλήθος ήθελε να μπει στο γήπεδο. Αφήνοντας το εστιατόριο ‘La Mexico’, που αντιπροσωπεύει μια παράδοση από το 1908, επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Μετά από επικοινωνία με τον σύνδεσμο για τις πρώτες πληροφορίες, καταλήγουμε να παρακολουθούμε στα μεξικάνικα κανάλια αφιερώματα στον Antonio.



Το αφόρητα ζεστό πρωινό της Κυριακής ξεκίνησε όταν στις έντεκα το πρωί μας παρέλαβαν οι συνοδοί μας από το ξενοδοχείο τηρώντας με αυστηρή τυπικότητα το πρόγραμμα και αποφεύγοντας αποκλίσεις ακόμα και σε δικές μας ερωτήσεις-εκκλήσεις. Το μεγαλύτερο εμπόδιο υπήρξε στην επίμονη προσπάθεια μας να μας φέρουν σε επαφή με κάποιους από τους ‘La adiccion’: συνεχείς αναβολές και δικαιολογίες ματαίωναν την πιθανότητα γι’ αυτό. Το ‘Στάντιο Τεκνολόγικο’, βρίσκεται σε μια περιοχή που μοιάζει υποβαθμισμένη, είναι αρκετά φθαρμένο και προδίδει τη μεγάλη του ηλικία : ήδη έχουν ξεκινήσει τα έργα για το νέο τους γήπεδο που θα έχει χωρητικότητα 50.000 θεατές. Ο κόσμος έχει αρχίσει να καταφθάνει, οι πάγκοι με τις φανέλες και τα κασκόλ έχουν πάρει φωτιά. Επιχειρούμε να τους προσεγγίσουμε αλλά οι συνοδοί μας το αποφεύγουν κι’ αυτό. Η εξέδρα της τελετής βρίσκεται στην πλευρά του γηπέδου που δεν υπάρχει πέταλο και κοιτάζει προς το υπόλοιπο γήπεδο. Έχουν αρχίσει να έρχονται οι πολύ κοντινοί άνθρωποι του Antonio : ο Aldo περνάει κοιτάζοντας με απορία, κάποια στιγμή αργότερα γυρίζει και χαιρετά αμήχανα, ο Alfonso μόλις μας βλέπει, έρχεται και μας χαιρετά. Αμέσως μετά συστηνόμαστε με τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της ‘Rayados’, ενώ ο Aldo που έχει ενημερωθεί ποιοι είμαστε, επιστρέφει και συνομιλεί μαζί μας. Ζητάμε να απλώσουμε σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο τη σημαία ‘Keep the faith’, όπως και να τραβήξουμε με κάμερα την τελετή. Τελικά κανένα πανό δεν θα απλωθεί στην διάρκεια της τελετής σε ένδειξη πένθους ενώ ο ένας από εμάς με την κάμερα οδηγήθηκε στον χώρο που είχε προβλεφθεί για τους δημοσιογράφους. Μπροστά από την εξέδρα είχε διαμορφωθεί ο χώρος για τους επισήμους προσκεκλημένους με καθίσματα. Ακριβώς στις δώδεκα το μεσημέρι, μπροστά σε 15.000 θεατές κι ενώ όλοι οι υπόλοιποι συγγενείς είναι ήδη καθισμένοι, εισέρχεται η γυναίκα του Antonio, Σόνια με την τεφροδόχο, μια φωτογραφία του Αντόνιο και τη συνοδεία των γονιών της. Ο κόσμος ξεσπά σε χειροκροτήματα. Η Σόνια αποθέτει την τεφροδόχο και την φωτογραφία και κάθεται στην πρώτη σειρά ακριβώς μπροστά τους. Ο Αρχιεπίσκοπος του Μοντερέι, Φρανσίσκο Ρόμπλες Ορτέγκα αρχίζει την τελετή. Κάποια στιγμή ο Aldo ανεβαίνει στην εξέδρα και μιλά για τον αδερφό του. Μετά το πέρας της τελετής ο Alfonso και ο Aldo παραλαμβάνουν την τεφροδόχο και αρχίζουν να κάνουν την περιφορά γύρω στο γήπεδο με τη συνοδεία της υπόλοιπης ομάδας ‘Rayados’, και το πλήθος να φωνάζει ‘Tano’, … Στη διαρκείας της διαδρομής τους δίνουμε τη λευκή φανέλα του De Nigris και την τοποθετούν πάνω στην τεφροδόχο. Η κόρη του Μιράντα που σε όλη την διάρκεια της τελετής έπαιζε στο χόρτο, αρχίσει να κλαίει.



Μόλις ολοκληρώνεται η περιφορά, ένας ένας οι κοντινοί συγγενείς του Antonio παίρνουν τη φωτογραφία του και την υψώνουν και στο τέλος συγκεντρώνονται στην εξέδρα. Η Σόνια κρατώντας την τεφροδόχο αποχωρεί μαζί με τους γονείς της. Στον χώρο πίσω από την εξέδρα αντιλαμβάνεται την παρουσία μας και από την τεράστια έκπληξη της καταλαβαίνουμε πως δεν είχε ενημερωθεί γι’ αυτό. Μέσα στο πένθος της και την κόπωση εκδηλώνει την ευγνωμοσύνη και τη χαρά της που μας βλέπει. Αμέσως μετά οι γονείς του Αντόνιο έρχονται και μας ευχαριστούν που βρεθήκαμε εκεί. Πριν η Σόνια απομακρυνθεί της δίνουμε ένα κείμενο-μήνυμα που μεταφέραμε από τον σύνδεσμο, ενώ αυτή εκδηλώνει την επιθυμία να συναντηθούμε. Πριν αυτό κανονιστεί οριστικά πρέπει να περιμένουμε να δούμε πότε τελικά θα αναχωρήσουμε από την πόλη. Οι διοικητικοί της ομάδας μας προσφέρουν μια σημαία της ΑΕΛ στην Σόνια ενώ ανταλλάσουν λάβαρα με τον πρόεδρο Χόρχε Ουρλιάδες της Rayados. Με την συνοδεία του David οδηγούμαστε επιτέλους στους πάγκους για να αγοράσουμε τα απαραίτητα αναμνηστικά. Μόλις ο κόσμος αντιλαμβάνεται την παρουσία μας πέφτει πάνω μας και γινόμαστε αντικείμενο ακραίων εκδηλώσεων αγάπης. Μοιράζουμε σε λίγα δευτερόλεπτα T-shirts, κασκόλ, yearbook, dvd, ημερολόγια και αυτοκόλλητα του συνδέσμου, φωτογραφίζονται μαζί μας άνθρωποι κάθε ηλικίας. Δυο δημοσιογράφοι στριμώχνονται μέσα στον κόσμο και μας παίρνουν μια μίνι – συνέντευξη ενώ ακολουθούν και οι δηλώσεις των διοικητικών μας που έχουν έρθει κοντά μας. Στο μεταξύ οι συνοδοί μας τα έχουν χάσει, φαίνονται υπερβολικά φοβισμένοι και προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας απομακρύνουν. Μέσα σε αυτό τον πανικό προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με κάποιους ρωτώντας για τους ‘La Adiccion, όμως άλλοι δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν και άλλοι απέφευγαν να απαντήσουν. Κάποια στιγμή καταφέρνουν και μας μεταφέρουν στο φυλασσόμενο πάρκινγκ του γηπέδου για τους V.I.P. το πλήθος είναι συγκεντρωμένο γύρω από την σίτα και φωνάζουν για τον ήρωα τους ‘Tano’ , για την Λάρισα… οι περισσότεροι συνεχίζουν να φωνάζουν για ανταλλαγές αναμνηστικών. Εντοπίζουμε επιτέλους κάποιον με μπλούζα La Addicion, και ανταλλάζουμε T-shirts, βγάζοντας πια αυτά που φοράμε μέσα σε έναν πρωτοφανή παροξυσμό του κόσμου. Επιβιβαζόμαστε στο αυτοκίνητο, ο David έχει χάσει χρόνια ζωής με τις σκηνές που έζησε. Το αυτοκίνητο αναχωρεί και πλησιάζοντας την πύλη του πάρκινγκ και ένας μεξικανός τρέχει σαν τρελός πίσω από το αυτοκίνητο κουνώντας στον αέρα το πορτοφόλι του. Στη διαδρομή για το ξενοδοχείο μας «καταδιώκει» ένα αυτοκίνητο με οπαδούς κι ένας από αυτούς κουνά το T-shirt των Monsters και ένα σημαιάκι της Rayados. Μετά την επιστροφή στο ξενοδοχείο, ακολουθεί μια ξενάγηση στο κέντρο της πόλης. Με την κούραση να γίνεται αφόρητη αρχίζει να ευδοκιμεί η ιδέα για αλλαγή των αεροπορικών εισιτηρίων. Καταλήγοντας πάλι στο ξενοδοχείο καταφεύγουμε στην υπηρεσία internet εντός για να στείλουμε τις πρώτες φωτογραφίες στον σύνδεσμο, αντιμετωπίζοντας μεγάλες δυσκολίες με τις ταχύτητες. Τότε επίσης αντιμετωπίσαμε σε απίστευτο βαθμό προβλήματα και με τα κινητά μας καθώς η Σόνια και οι και οι συγγενείς της προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μας. Μην γνωρίζοντας πότε τελικά θα πετάξουμε, αρχίζουμε να πακετάρουμε τα πράγματα μας ώσπου τελικά στις δυο το βράδυ μαθαίνουμε πως έγινε η αλλαγή στα εισιτήρια και θα έχουμε ακόμα μια ολόκληρη μέρα στο Μοντερέι… Το πρωί της τελευταίας αυτής μέρας, η Σόνια καταφέρνει τελικά να επικοινωνήσει μαζί μας και κανονίζουμε ένα ραντεβού στο ξενοδοχείο για έναν καφέ χωρίς την παρουσία πια συνοδών και διοικητικών της Rayados… Γύρω στις δώδεκα έρχεται στο ξενοδοχείο η Σόνια με τη συνοδεία των γονιών της. Ξεπερνώντας γρήγορα τα τυπικά και ολοφάνερα συγκινημένη μας αγκάλιασε σαν να έβρισκε τους δικούς της ανθρώπους. Καθίσαμε στο ‘καφέ’ του ξενοδοχείου καθώς παρά την προτίμηση της Σόνιας δεν υπήρχε κάποιος άλλος ιδιαίτερος χώρος στο CaminoReal. Η συνάντηση κράτησε περίπου μία ώρα. Οι πρώτες ερωτήσεις μας είχαν να κάνουν με την μικρή Μιράντα και η Σόνια μας είπε πως προσπαθεί πολύ ν’ αποφύγει τις συζητήσεις ή τις αναφορές για τον πατέρα της που φυσιολογικά προκαλούν αμέσως το κλάμα της. Ταυτόχρονα τόνισε την έκπληξη της αλλά και την χαρά της για το μακρινό και κουραστικό μας ταξίδι η ίδια ήξερε πολύ καλά πόσο δύσκολο ήταν. Επίσης ρώτησε που ξεναγηθήκαμε και που φάγαμε ενώ πρότεινε και κάποια συγκεκριμένα μέρη. Όταν η κουβέντα άρχισε πραγματικά να περνά στα δύσκολα και στο ζήτημα του Αντόνιο, η Σόνια είπε χαρακτηριστικά πως ο Αντόνιο ήταν επαγγελματίας από την κορφή ως τα νύχια και είναι ακόμα επειδή σίγουρα από κάπου ακόμα μας βλέπει. Μας εκμυστηρεύτηκε πως όλα αυτά τα χρόνια δεν έχανε αγώνα της Μοντερέι, όποια ώρα κι αν χρειαζόταν να στηθεί στην τηλεόραση, για να δει τον αδερφό του να αγωνίζεται: ήταν βέβαιη πως στον αγώνα με την Αμέρικα και στο γκολ του Άλντο, ο Αντόνιο ήταν εκεί… Εμείς της είπαμε πως ο κόσμος τον αγάπησε γρήγορα γιατί ήταν μαχητής και έδινε όλο του τον εαυτό στην προσπάθεια να γίνει γρήγορα αυτός που μπορούσε και πως αν το ταξίδι ήταν πιο εφικτό από οικονομική αλλά και άποψη χρόνου τότε σίγουρα και άλλοι οπαδοί της ΑΕΛ θα ήταν παρόντες στο αντίο του Αντόνιο στο Μοντερέι. Η Σόνια στην ίσως πιο χαρακτηριστική της φράση, τόνισε πως αφού ήταν γραφτό να φύγει ο Αντόνιο, νιώθει «ευνοημένη» που το κακό έγινε στην Λάρισα και όχι στην Τουρκία ή στην Ισπανία, γιατί στη πόλη μας ένιωθε σαν το σπίτι της. Ο πατέρας της πήρε τον λόγο και είπε πως ενώ έκανε το δύσκολο ταξίδι πανικόβλητος κι ανασφαλής, μόλις έφτασε ανακάλυψε πως υπήρχαν συνεχώς τόσοι άνθρωποι δίπλα τους που φρόντιζαν να λυθούν όλα τα προβλήματα γρήγορα. Η Σόνια μίλησε για τις προτροπές της στον Αντόνιο ν’ αρχίσει να σκοράρει για να μείνουν στην Λάρισα τουλάχιστον δύο χρόνια καθώς πέρα από την προφανή αγάπη του κόσμου ήθελε να τον δει να κερδίζει και με την αγωνιστική του αξία τον κόσμο της Λάρισας, πράγμα που άλλωστε ήθελε πολύ και ο ίδιος. Η αγάπη του κόσμου ήταν μια πίεση παραπάνω για τον Αντόνιο που ήθελε να τους ευχαριστήσει αλλά και να κατοχυρώσει την παραμονή του στην Λάρισα που τόσο ταίριαζε σ’ ένα οικογενειάρχη και καλό πατέρα σαν αυτόν . Μετά μας έδωσε κάποια δώρα και καρτ-ποσταλ και σε ένα από αυτά έγραψε ένα ευχαριστήριο μήνυμα για όλη την οικογένεια της ΑΕΛ. Η εικόνα της Σόνιας άλλαζε συνέχεια από τη χαμογελαστή ευχαρίστηση της για όλα όσα κάναμε στην μνήμη του Αντόνιο στα δάκρυα του πένθους και της συγκίνησης. Εξέφρασε την επιθυμία της να βρεθεί πάλι στη Λάρισα και πριν τα Χριστούγεννα με την ευκαιρία διαφόρων διαδικαστικών υποθέσεων που εκκρεμούν. Βγαίνοντας από το ‘καφέ’ στην έξοδο του ξενοδοχείου της δίνουμε την σημαία “keep the faith” εξηγώντας πως μέσα από την καρδιά μας προσφέρουμε μια σημαντική σημαία με το σύμβολο του συνδέσμου. Η Σόνια αρχίζει να κλαίει και μας αγκαλιάζει όλους σφιχτά, ενώ παραλαμβάνει τη σημαία με ευλάβεια σα να κρατούσε στα χέρια της την αγάπη όλου του κόσμου της ΑΕΛ. Πρότεινε να κρατήσουμε επικοινωνία δίνοντας όλα τα απαραίτητα στοιχεία ενώ ο πατέρας της ζήτησε να ξαναέρθουμε για να έχει την ευκαιρία να μας φιλοξενήσει στο σπίτι τους… Μόλις φύγαμε από το ξενοδοχείο ζητήσαμε από τον οδηγό να μας πάει στη μπουτίκ της ομάδας. Η μπουτίκ βρισκόταν ακριβώς κάτω από τα γραφεία της διοικήσεως της Rayados. Στην είσοδο μας περίμενε ο Noe, ο υπεύθυνος επικοινωνίας της ομάδας. Μας συνοδεύει στα γραφεία όπου μας περιμένει ο Jorge Urdiales Flores, ο πρόεδρος της Rayados. Στην πραγματικότητα η Rayados είναι μια οικογενειακή υπόθεση: ο πατέρας του Jorge ίδρυσε την ομάδα, ο ίδιος έπαιζε ποδόσφαιρο σε αυτή από το 1962 ως το 1967 και σήμερα την διοικεί. Το λάβαρο της ΑΕΛ κοσμούσε ήδη το γραφείο του. Ο πρόεδρος μας δείχνει κορνίζες στο γραφείο του από φωτογραφίες του με τον Πελέ, τον Πασαρέλα ( που ήταν προπονητής στο δεύτερο πρωτάθλημα τους), τον Πέρεθ και άλλα σημαντικά πρόσωπα. Πριν φύγουμε δεσμεύεται να μας βγάλει το βράδυ για φαγητό ρωτώντας τι είδους ακριβώς θέλουμε και απαντάμε ¨μεξικάνικο¨… Κατεβαίνουμε στην μπουτίκ και ψωνίζουμε φανέλες με το όνομα De Nigris και κασκόλ. Ακολουθεί περιήγηση σε κάποια σημαντικά σημεία της πόλης. Το βράδυ στις εννιά συναντιόμαστε για φαγητό με τον πρόεδρο Jorge, τον Noe, τον David και τον γιό του που είναι και αυτός μέλος της διοίκησης. Η αρχική κουβέντα γίνεται μεταξύ των διοικητικών της Rayados και των δικών μας για τις διαφορές στην λειτουργία των ομάδων Ελλάδας και Μεξικού. Από ένα σημείο και μετά προσεγγίζουμε άμεσα τον πρόεδρο για να κάνουμε το είδος της κουβέντας που θέλουμε εμείς. Πρώτος μας ήταν να μάθουμε κάποιες ιδιαίτερες λεπτομέρειες για τον Αντόνιο. Ο πρόεδρος επιβεβαίωσε πως ήταν πρώτα απ’ όλα ήταν οπαδός της ομάδας. Όταν φτάνει 19 με 20 χρονών στη Rayados, όπου ήταν από τα παιδικά τμήματα, δίνεται δανεικός στη θυγατρική «Σαντιγιο» σε μια κωμόπολη δίπλα στο Μοντερέι. Η εξέλιξη του εκεί είναι τόσο ραγδαία και αυτοί αναγκάζονται μόλις έξι μήνες αργότερα να τον πάρουν πίσω. Τον προωθούν στην πρώτη ομάδα και τον πρώτο χρόνο πετυχαίνει 21 γκολ. Η εξέλιξη του συνεχίζει να είναι ραγδαία με σπουδαίες εμφανίσεις που καταλήγουν στην κλήση του στην εθνική ομάδα της χώρας. Η συνολική του παρουσία στη Rayados είναι το σημαντικότερο κομμάτι στην καριέρα του που σφραγίζετε με τις μεταγραφές που ακολουθούν. Ο πρόεδρος τόνισε πως το όνομα De Nigris σε συνδυασμό και με την τωρινή παρουσία του Aldo έχει πια συνδεθεί άρρηκτα με την ομάδα. Κάποια στιγμή περνά η κουβέντα στους οπαδούς τους καθώς έχουμε ακόμα πολλά αναπάντητα ερωτηματικά. Ο πρόεδρος ανέφερε συνοπτικά την ιστορία των ‘La Αdiccion’ που έχουν ιδρυθεί 11 χρόνια πριν. Αποτελούνται κυρίως από πολύ νεαρά άτομα με τους μεγαλύτερους να αγγίζουν τα 26 χρόνια. Ο κύριος όγκος αποτελείται από άτομα της μεσαίας και των κατωτέρων τάξεων όμως υπάρχουν και κάποιοι πολύ πλούσιοι που προτιμούν την παρουσία στο πέταλο που είναι το πιο ζωντανό κομμάτι του γηπέδου και εκδηλώνεται συνεχώς. Στις ερωτήσεις για τις τιμές των εισιτηρίων το φθηνότερο είναι 10 δολάρια και το ακριβότερο 80. Οι οργανωμένοι που καταλαμβάνουν το πέταλο χωρητικότητας 6,000 θέσεων και έχουν όλοι εισιτήρια διαρκείας. Ο πρόεδρος ισχυρίστηκε πως η σχέση της διοίκησης με τους La Αdiccion, που στεγάζονται δίπλα στο γήπεδο, είναι καλή. Μας ενημέρωσε πως έχουν τα δικά τους προϊόντα και ένα εφημεριδάκι. Γενικά δείχνει πρόθυμος να απαντήσει σε όλα και όπως φαίνεται είναι κλασικός ποδοσφαίρανθρωπος όταν έχει ονομάσει τα σκυλιά του Σισέ και Ντίντα και συχνά ταξιδεύει να δει ευρωπαϊκα παιχνίδια όπως πρόσφατα βρέθηκε στο παιχνίδι Αρσεναλ- Ολυμπιακός. Στο τέλος του δείπνου μας προσφέρουν αθλητικό υλικό της ομάδας σαν αναμνηστικά δώρα. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο για το τελευταίο βράδυ στο Μοντερέι συναντάμε τον Alfredo, έναν υπάλληλο του ξενοδοχείου που επιτέλους έχει γνωριμίες στις τάξεις των ‘La Adiccion’ και προσφέρεται να μας δώσει πληροφορίες αλλά και να μας φέρει σε επαφή μαζί τους, κάτι που είναι χρονικά αδύνατο γιατί το πρωί αναχωρούμε. Ανταλλάσουμε όμως e-mail και παίρνουμε από αυτόν ένα cd με συνθήματα των οργανωμένων ενώ του δίνουμε dvd του συνδέσμου. Στη συζήτηση μας μαζί του και στην ερώτηση για τη σχέση διοίκησης-οργανωμένων ο Alfredo τονίζει χαρακτηριστικά πως οι ‘La Αdiccion’ έχουν τρέλα με τους ποδοσφαιριστές και δεν ασχολούνται με τους διοικητικούς υπονοώντας έναν ξεκάθαρο διαχωρισμό… Το πρωί λίγο πριν τις επτά μας αναλαμβάνει ο οδηγός ο Jorge για τη διαδρομή προς το αεροδρόμιο. Με το φως της ημέρας είναι πια ορατό πως στην ξεραμένη έκταση του ποταμού έχουν περίπου 40 γήπεδα ποδοσφαίρου, ένα μεγάλο γήπεδο γκολφ και δύο μικρότερα γήπεδα αμερικανικού ποδοσφαίρου… Λίγο μετά τις εννιά το αεροπλάνο της Mexicana υψώνεται στον ουρανό. Μερικές χιλιάδες πόδια ψηλότερα το αχανές Μοντερέι περικυκλωμένο από τα βουνά, μοιάζει να σκαρφαλώνει γύρω στους πρόποδες τους. Το μαρτυρά άλλωστε και το όνομα του: από το “Monte” (βουνό)και το “Ray” (βασίλιας), ο «Βασιλείας των βουνών» έμελλε από μια παράξενη μοίρα να κρατήσει κοντά του για πάντα ένα κομμάτι από την μαύρη ιστορία της ομάδας μας...

Monsters Larissa Club ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΚΑΣΤΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΟΝΙΟ: 1-0...

Περίπου μια εβδομάδα νωρίτερα η πρώτη ομάδα του Αντόνιο Ντε Νίγκρις «Ραγιάδος ντε Μοντερέι», κέρδισε την «Αμέρικα» 1-0 με γκολ του αδερφού του, Άλντο. Σήμερα η ΑΕΛ και σύσσωμη όλη η βυσσινί οικογένεια αφιέρωσε τον αγώνα κόντρα στην Καβάλα στη μνήμη του Αντόνιο.

Χωρίς διαφημιστικά μηνύματα στην γιγαντοοθόνη παρά μόνο βίντεο – αφιερώματα σε αυτόν, με τους συμπαίκτες του εμφανίζονται με τις μαύρες εμφανίσεις πάνω από τις οποίες φόρεσαν στην είσοδό τους Βυσσινί φανέλες με το όνομα και τον αριθμό του μεξικανού στην πλάτη και το πρόσωπό του μπροστά, ο αγώνας έμοιαζε να περνά σε δεύτερη μοίρα παρά την κρισιμότητά του για την ομάδα μας. Η ομάδα και οι οπαδοί της Καβάλας όπως και οι διαιτητές κατέθεσαν στεφάνι ενώ στη διάρκεια του ενός λεπτού σιγής υψώθηκαν από τους φιλάθλους οι τυπωμένες φωτογραφίες του Αντόνιο: Την ίδια στιγμή όλοι οι σύνδεσμοι, ο καθένας με τον τρόπο του, εκδήλωσαν τη θλίψη τους μαζί με το ύστατο χαιρετισμό σ’ έναν ποδοσφαιριστή που ήταν για λίγο κοντά μας όμως συνδέθηκε μαζί μας με έναν αιώνιο δεσμό, Η μοίρα, που θέλει να παίζει μαζί μας και να μας κάνει να πιστεύουμε σε μυστηριώδεις παρεμβάσεις και ανεξιχνίαστες δυνάμεις, άφησε πάλι το ίχνος της πάνω στον αγώνα, όταν στο 60’ ο αδερφικός φίλος του Αντόνιο στην ΑΕΛ, Γκαστόν Κάσας χάρισε με το τέρμα του την νίκη στους Βυσσινί και αφιέρωσε το γκολ σε αυτόν. Απλά και μόνο για την βαριά, δύσκολη και μαύρη ιστορία αυτής της μέρας, η ΑΕΛ παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση:
Μάλαρτζ, Μπουκουβάλας, Νταμπίζας, Μελίσσης, Κατσιαρός, Ιγκλέσιας, Ρομέου, Τουάμα (86’ Κυριακίδης), Γιαννακόπουλος(57’ Κάσας), Αμπουχατζίρα(83’ Σιατραβάνης), Μετιν.

Για λίγο μαζί μας, για πάντα στην ψυχή μας

«Για λίγο μαζί μας, για πάντα στην ψυχή μας», ή αλλιώς “Viniste por poco tiempo te quedaras para siempre”. Με αυτόν τον τρόπο επέλεξαν να αποχαιρετίσουν τον Αντόνιο και να αποτίσουν φόρο τιμής στη μνήμη του οι συμπαίκτες του. Δέκα λεπτά πριν από το ξεκίνημα του αγώνα με την Καβάλα βγήκαν από την καταπακτή φορώντας όλοι ανεξαιρέτως τη φανέλα με το νούμερο 9 και το όνομα DE NIGRIS στην πλάτη και το διπλό μήνυμα (σε ελληνικά και ισπανικά) τυπωμένο στο μπροστινό μέρος της φανέλας μαζί με τη φωτογραφία του. Στάθηκαν μπροστά από το βωμό που ήταν στημένος δίπλα στο σημείο του κόρνερ, συγκινημένοι παρέμειναν σιωπηλοί επί δυόμιση λεπτά – όπως και όλοι οι φίλαθλοι στις εξέδρες –παρακολουθώντας το βίντεο-αφιέρωμα στον αδικοχαμένο Αντόνιο, για να ακουμπήσουν στο τέλος ένα λουλούδι υπό την ιαχή “Tano Tano”, που δόνησε το Αλκαζάρ φορτίζοντας συναισθηματικά ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα. Από την εξέδρα των “Mosnters” σηκώθηκε πανό με τη μορφή του Αντόνιο που παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, ενώ ανάλογα συνθήματα στις εξέδρες υπήρξαν και από τους υπόλοιπους φίλους της ομάδας. Στην εκφώνηση των συνθέσων, ως τελευταίος παίκτης της ΑΕΛ αναφέρθηκε ο Αντόνιο Ντε Νίγκρις εν μέσω χειροκροτημάτων.
Νωρίτερα οι ποδοσφαιριστές της ομάδας μας, είχαν φροντίσει μέσα από τις σελίδες του “Vissini News”, να απευθύνουν το τελευταίο μήνυμα στον «αδερφό» τους:

«Ο ξαφνικός χαμός του Αντόνιο ήταν ένα μεγάλο χτύπημα για όλους μας. Όμως, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, νιώθουμε ότι είναι ένα γεγονός το οποίο – μέσα στην τραγικότητά του – μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ζώντας την απώλεια ενός ανθρώπου με τον οποίο μοιραζόμασταν μέχρι πρότινος τον ίδιο στόχο και την κοινή προσπάθεια γι’ αυτό που όλοι μας αγαπάμε, αλλά και πράγματα πιο απλά, καθημερινά και πρακτικά, όπως ο ίδιος χώρος στα αποδυτήρια της ομάδας μας, συνειδητοποιούμε ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος και που βρίσκεται η αληθινή ουσία των πραγμάτων. Αυτή που ο ίδιος ο Αντόνιο υποστήριζε με το αυθόρμητο χαμόγελό του, τη θετική του ενέργεια και την εν γένει στάση του, αυτή που καθημερινά μας προσέφερε απλόχερα με παράδειγμα τον ίδιο του τον εαυτό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο νιώθουμε ότι αν του δινόταν η ευκαιρία για μια στιγμή να βρισκόταν και πάλι ανάμεσά μας, θα μας συμβούλευε τούτο: Να απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε και αγαπάμε και να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή, αποβάλλοντας από μέσα μας οτιδήποτε μπορεί να μας οδηγήσει σε «μικρές» σκέψεις και συμπεριφορές.
Ο Αντόνιο έζησε κοντά μας για πολύ λίγο, αλλά θα μείνει μαζί μας για πάντα: Στη μνήμη μας και στις καρδιές μας. Είναι μέλος της οικογένειάς μας. Έτσι νιώθουμε για εκείνον, όπως νιώθουμε το ίδιο για τους οικείους του και κυρίως για τη σύζυγό του, Σόνια και την κόρη του, Μιράντα. Η σκέψη μας θα είναι πάντα κοντά τους, όπως δεδομένη είναι η επιθυμία μας να βρισκόμαστε στο πλευρό τους και να τους στηρίζουμε έμπρακτα με όλες μας τις δυνάμεις σε κάθε τους βήμα. Βλέπετε, η ΑΕΛ κουβάλα - σε όλη την ιστορική της διαδρομή - την ευχή και κατάρα να βλέπει την οικογένειά της να μεγαλώνει όχι μόνο στη γη, αλλά και στον παράδεισο…

ΑΝΤΙΟ ΑΔΕΡΦΕ ΜΑΣ ΑΝΤΟΝΙΟ…


Οι συμπαίκτες σου»


Αμέσως μετά από μεγάφωνα αναγνώστηκε (σε ελληνικά και ισπανικά) μήνυμα της οικογένειας Ντε Νίγκρις, που εξέφρασε τη σχετική επιθυμία όταν της γνωστοποιήθηκε ότι ο συγκεκριμένος αγώνας είναι αφιερωμένος στη μνήμη του Αντόνιο:


«Ευχαριστούμε την οικογένεια της ΑΕΛ, η οποία ήταν κοντά μας στις δύσκολες στιγμές που περάσαμε.
Θα είναι πάντα στην καρδιά μας και θέλουμε η ομάδα να πάει πολύ ψηλά.
Σήμερα δεν μπορούμε να είμαστε κοντά σας, αλλά οι σκέψεις μας θα είναι πάντα στο πλευρό σας.
Και να θυμάστε πάντα οτι ένας δικός σας άνθρωπος θα σας κοιτάει από εκεί ψηλά, από τον ουρανό, σαν άγγελος

Με εκτίμηση και σεβασμό
η οικογένεια Ντε Νίγκρις



Gracias a la familia de Larissa, que estaba cerca de nosotros en los momentos difíciles que pasamos
Usted estará siempre en nuestros corazones y queremos que el equipo para llegar muy alto
el domingo no podrá estar cerca de ti, pero nuestros pensamientos siempre estará a tu lado
y recordar siempre que un hombre de tu estás viendo desde allí, muy por encima del cielo como un ángel


con consideración y respeto
la familia De Nigris»

Πριν από τη σέντρα του αγώνα σύσσωμοι οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων και οι παράγοντες του αγώνα τήρησαν ενός λεπτού σιγή, την ώρα που όλοι οι θεατές στο στάδιο Αλκαζάρ κρατούσαν υψωμένη σε πλακάτ τη φωτογραφία του «Ελ Τάνο» με το μήνυμα «Καλό Ταξίδι Αντόνιο».

*Λουλούδια στη μνήμη του Αντόνιο Αντόνιο κατέθεσαν τόσο η επίσημη ΠΑΕ Καβάλα, με τον αντιπρόεδρό της κο Μπακιρτζή, όσο και ο Σύνδεσμος των οργανωμένων φιλάθλων της.

Δηλώσεις παιχτών για το ΑΕΛ-Καβάλα

Γκαστόν Κάσας: «Δούλεψα πολύ για το γκολ που πέτυχα. Το θέλαμε πάρα πολύ όλοι μας, η ομάδα μου χρειαζόταν τους τρεις βαθμούς της νίκης και θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό για μένα μιας και το αφιέρωσα στον φίλο μου τον Αντόνιο. Όταν η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα, μου ήρθαν πολλά στο μυαλό μου. Πρώτα σκέφτηκα την ομάδα μου, μιας και χρειαζόμασταν πολύ το συγκεκριμένο γκολ και ύστερα τον Αντόνιο και την οικογένειά του, στους οποίους και το είχα υποσχεθεί».

Αναφερόμενος στον Αντόνιο Ντε Νίγκρις επισήμανε τα εξής: «Ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, μας βοηθούσε όλους, αλλά δεν μπορώ να το εκφράσω με λόγια αυτό που νιώθω γι’ αυτόν. Πιστεύω ότι ήταν μεγάλη τύχη που πέτυχα το γκολ. Ήταν γραφτό της μοίρας μου να μιμηθώ τον Άλντο και να σκοράρω το πρώτο γκολ της ομάδας μου μετά το θάνατο του Αντόνιο».

Ματίας Ιγκλέσιας: «Σήμερα ήθελα να κερδίσουμε για να αφιερώσουμε τη νίκη μας στον Αντόνιο Ντε Νίγκρις και είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτόν. Ο Αντόνιο ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος, πάντα χαρούμενος και δοτικός για την ομάδα μας. Για μας ήταν ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, κυρίως στην αρχή, αλλά έτσι είναι η ζωή, πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και κυρίως να κερδίζουμε όπως κάναμε και σήμερα».

Νίκος Νταμπίζας: «Δεν υπάρχουν χώροι για ποδοσφαιρικές αναλύσεις σήμερα και οι λόγοι είναι ευνόητοι. Η ομάδα μας έχει ένα θλιβερό προνόμιο να χάνει πολύ σύντομα από κοντά της εκλεκτά μέλη της. Κουκουλίτσιος, Μουσιάρης, Μήλος, Μητσιμπόνας και παλαιότερα και άλλοι. Θέλω να περάσω ένα μήνυμα από δω ως και το Μεξικό σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, ο Αντόνιο ήταν για λίγο μαζί μας αλλά θα μείνει για πάντα στη ψυχή μας».

Νικη αφιερωμένη στον Αντόνιο... (photos)

* Πριν από την έναρξη του αγώνα οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων και το διαιτητικό τρίο άφησαν λουλούδια και στεφάνια στην εικόνα του Ντε Νίγκρις που είχε στηθεί στον αγωνστικό χώρο. Οι παίκτες της ΑΕΛ φορούσαν όλοι τους φανέλες με τη φωτογραφία του Ντε Νίγκρις.

* Ο Κάσας, πανηγύρισε το γκολ βγάζοντας τη φανέλα του, φορώντας από μέσα μια άλλη με τη φωτογραφία του Ντε Νίγκρις.

* Η ΑΕΛ αγωνίστηκε με μαύρες εμφανίσεις σε ένδειξη πένθους.

* Καθ' ολη τη διάρκεια του αγώνα ακουγόταν ρυθμικά το όνομα του Μεξικανού αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή, από τους φιλάθλους των γηπεδούχων.

ΑΕΛ-Καβάλα 1-0

Με τη «σκιά» του χαμού του Αντόνιο Ντε Νίγκρις να πλανάται βαριά πάνω από το «Αλκαζάρ», η Λάρισα, στο πρώτο παιχνίδι της μετά την απώλεια του Μεξικανού, επικράτησε 1-0 της Καβάλας. Το γκολ του Κάσας έδωσε την πολύτιμη νίκη στους παίκτες του Μαρίνου Ουζουνίδη και τους επέτρεψε να τιμήσουν με το δικό τους τρόπο τη μνήμη του αδικοχαμένου συμπαίκτη τους. Τελετουργικό, ενός λεπτού σιγή και πληθώρα συγκινητικών εκδηλώσεων από τους οπαδούς προηγήθηκαν του αγώνα.

Με μια ματιά

Αν και το ματς δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο στο πρώτο 10λεπτο (ο Ιτάνζ παρέμεινε απλός θεατής στο χλιαρό σουτ του Ρομέου στο 6'), ήταν εμφανές πως η ΑΕΛ πατούσε καλύτερα στο χορτάρι του "Αλκαζάρι" και με την πρωτοβουλία των κινήσεων που είχε αναπτύξει κατάφερε να φτάσει μία-δύο φορές με αξιώσεις στα αντίπαλα καρέ.

Το πρώτο σουτ προς την εστία έγινε στο 16' από τον Τουάμα από το ύψος της μεγάλης περιοχής που βρήκε σε ετοιμότητα τον Ιτάνζ, ενώ ένα λεπτό αργότερα χάθηκε η ευκαιρία του 45λεπτου για τους γηπεδούχους. Μετά από βαθιά μπαλιά ο Αμπουχατζίρα έφυγε στην πλάτη της άμυνας και βρέθηκε απέναντι στον Ιτάνζ σε ένα μοναδικό τετ α τετ, με το πλασέ του όμως να φεύγει δίπλα από το δεξί δοκάρι του γκολίπερ της Καβάλας.

Στο 21' ο ιδιαίτερα δραστήριος Μετίν απείλησε με διαγώνιο φαλτσαριστό σουτ (άουτ), αλλά από εκεί και πέρα οι παίκτες του Βαγγέλη Γούτη άρχισαν σιγά σιγά να κερδίζουν κάποια μέτρα στο γήπεδο (και περισσότερες μονομαχίες), με το αποκορύφωμα της αγωνιστικής ανόδου τους να είναι η φάση του 34' όταν άγγιξαν το 0-1.

Σε μία ιδανικά ξεδιπλωμένη αντεπίθεση, ο Μεντί έκανε επέλαση από τα αριστερά και την κατάλληλη στιγμή γύρισε τη μπάλα στο σημείο του πέναλτι, ο Ρινκόν άφησε τη μπάλα να περάσει κάτω από τα πόδια του ενώ βρισκόταν σε πλεονεκτική θέση, και ο Λάκης που ακολουθούσε τη φάση έκανε το πλασέ με το αριστερό (με δύσκολη κλίση στο σώμα του) για να στείλει τη μπάλα δίπλα από το δεξί δοκάρι του Μάλαρτζ.

Στο τελευταίο δεκάλεπτο, η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη ανέβασε και πάλι την απόδοσή της, όμως δεν μπόρεσε να το εκμεταλλευτεί με κάποιο γκολ, αφού τόσο η προσπάθεια του Κατσιαρού μέσα από την περιοχή όσο και το σουτ του Ρομέου έξω από την περιοχή είχαν την ίδια κατάληξη: την αγκαλιά του σταθερότατου Ιτάνζ.

Όπως και το πρώτο 45λεπτο, έτσι και το δεύτερο ξεκίνησε σε αργό τέμπο, με το μακρινό σουτ του Ιγκλέσιας που έφυγε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι του Ιτάνζ να είναι η μοναδική αξιοπρόσεκτη στιγμή μέχρι τη συμπλήρωση του ημιώρου, όμως στο 60' οι γηπεδούχοι βρήκαν τρόπο να ξεκλειδώσουν την άμυνα της Καβάλας με ωραία ομαδική προσπάθεια.

Ο Τουάμα έπαιξε το ένα-δύο με τον Μετίν, ο Τούρκος νικήθηκε από τον Ιτάνζ στο πλασέ που έκανε μέσα από τη μεγάλη περιοχή, όμως ο αμαρκάριστος Κάσας πήρε το "ριμπάουντ" για να τη σπρώξει στην άδεια εστία και να κάνει το 1-0 μέσα σε αποθέωση από τους φίλους της ΑΕΛ.

Αμέσως μετά το γκολ ο Αργεντινός επιθετικός έβγαλε μαλιστα τη φανέλα του για να δείξει αυτή που είχε από μέσα με φωτογραφία του αδικοχαμένου συμπαίκτη (και πολύ καλού φίλου του) Αντόνιο Ντε Νίγκριγς, αφιιερώνοντάς του το γκολ που σημείωσε.

Τρία λεπτά αργότερα, ο Μάλαρτζ κράτησε το προβάδισμα για την ομάδα του αφού έπεσε στην αριστερή γωνία του και εξουδετέρωσε το σουτ του Λάκη εκτός περιοχής, ενώ στο 66' οι "βυσσινί" έφτασαν πολύ κοντά και σε ένα δεύτερο γκολ, έχοντας για πρωταγωνιστές τους παίκτες που πρόσφεραν στο... πιάτο το γκολ για τον Κάσας.

Ο Τουάμα έκανε τη σέντρα από τα αριστερά και ο Μετίν "τρύπωσε" στην καρδιά της άμυνας της Καβάλας για να πιάσει το σουτ πάνω στην κίνηση, με τον Ιτάνζ να αποκρούσει με εντυπωσιακό τρόπο σε κόρνερ.

Από εκεί και πέρα, η Λάρισα οπισθοχώρησε, αφήνοντας χώρους στην Καβάλα για να επιχειρήσει να "χτυπήσει" στην αντεπίθεση, με τους φιλοξενούμενους να έχουν περισσότερη ώρα τη μπάλα στα πόδια τους αλλά να δημιουργούν την πρώτη τους μεγάλη φάση για την ισοφάριση (μετά το γκολ που δέχτηκαν) στο 82'.

Ο Ντουκρόκ έκανε τη σέντρα από τα αριστερά, ο Γιάννου πήρε την κεφαλιά μέσα από τη μεγάλη περιοχή στέλνοντάς την πιο πλάγια, με τον Σουλτανίδη να βρίσκεται σε επίκαιρη θέση για γκολ απέναντι από τον Μάλαρτζ αλλά να στέλνει τη μπάλα άουτ με δυνατό σουτ.

Αυτή ήταν και η μοναδική απόπειρα αντίδρασης από την πλευρά των Μακεδόνων, με την ΑΕΛ να κρατάει σφιχτά στα χέρια της τη νίκη μέχρι το τέλος και να την κατακτά, σε ένα ματς που είχε πολύ μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση για όλους όσοι ανήκουν στην οικογένεια των "βυσσινί" αφού ήταν το πρώτο ματς (και μάλιστα εντός έδρας) μετά τον άδικο χαμό του Αντόνιο Ντε Νίγκρις.

Όλα τα λεφτά...

Η κίνηση του Κάσας μετά το νικητήριο γκολ να βγάλει τη φανέλα και να δείξει από μέσα μία άλλη με φωτογραφία του Αντόνιο Ντε Νίγκρις, με τον Μεξικανό να υψώνει τα χέρια προς τον ουρανό και να αφιερώνει αυτή του την επιτυχία στον αδικοχαμένο συμπαίκτη του. Η αποθέωση της συγκίνησης και του ανθρώπινου μεγαλείου.


Συνθέσεις

Α.Ε.Λ.: Μάλαρζ, Νταμπίζας, Κατσιαρός, Μελίσσης, Μπουκουβάλας, Ιγκλέσιας, Τουάμα (86' Κυριακίδης), Ρομέου, Γιαννακόπουλος (56' Κάσας), Μετίν, Αμπουχατζίρα (83' Σιατραβάνης)

Καβάλα: Ιτάνζ, Σιόντης (67' Γιάννου), Οικονόμου, Θεοδωρέλης, Παβίσεβιτς, Ψωμάς, Ντομπρασίνοβιτς, Ρινκόν (55' Ντικρόκ), Λάκης (73' Σουλτανίδης), Μεντί, Ονουάτσι

Adios Antonio

http://creativegroup1.wordpress.com/

Αντίο σε έναν άνθρωπο που έζησε

Το ματς της ΑΕΛ με τον Εργοτέλη πήρε αναβολή για τις 2 Δεκεμβρίου. Η πόλη της Λάρισας έπρεπε να έχει τον χρόνο να θρηνήσει και να αποχαιρετήσει τον Αντόνιο ντε Νίγκρις. Η λίγκα αλλά και ο Εργοτέλης (κι αυτό αποτελεί για μένα παράσημο τιμής και υπερηφάνειας για τους ανθρώπους του) δέχτηκαν το αίτημα της ΑΕΛ, δείχνοντας μια σπάνια για το ποδόσφαιρό μας ευαισθησία. Οπως γλυκά ευαίσθητη ήταν και η δήλωση της χαροκαμένης συζύγου του Μεξικανού, που δήλωσε ότι η ΑΕΛ θα 'χει πάντα δίπλα της έναν φύλακα άγγελο.

Διάβασα πολλά από όσα γράφτηκαν αυτές τις μέρες για τον ξαφνικό χαμό του Ντε Νίγκρις –δεν είναι άλλωστε κάτι πολύ συνηθισμένο. Από όλα φυσικά αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι οι γνωματεύσεις των γιατρών. Ο Τούρκος Μπουράκ Κουντουρατσίογλου, που ήταν ο πρώτος που μίλησε, ο Μεξικανός φίλος του Οσκαρ Σάλας Φρέρε και ο Ελληνας ιατροδικαστής Χρήστος Κραβαρίτης συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι ο Ντε Νίγκρις γνώριζε το πρόβλημα που είχε στην καρδιά του.

Ο Τούρκος μιλάει για γενετική δυσπλασία, ο κ. Φρέρε λέει ότι ο ποδοσφαιριστής είχε ανακαλύψει ότι κάτι δεν πάει καλά με την καρδιά του πριν από πέντε ολόκληρα χρόνια. Από τα λεγόμενα του κ. Κραβαρίτη στο ραδιόφωνο μου γεννήθηκε η υποψία ότι θα αρκούσαν οι εξετάσεις που έκανε στην Ελλάδα πριν υπογράψει στην ΑΕΛ για να τον βάλουν σε σκέψεις. Η πάχυνση τοιχωμάτων μυοκαρδίου που είχε βρεθεί είναι κάτι σύνηθες στους αθλητές και γενικά στους στρεσαρισμένους ανθρώπους που έχουν κάποια κιλά ή λίγη μυϊκή μάζα παραπάνω. Παρ' όλα αυτά ο παίκτης συνέχισε να αγωνίζεται.

Χαράματα

Ο Ντε Νίγκρις ξεψύχησε χαράματα στην αγκαλιά της γυναίκας του. Το φινάλε του δεν υπήρξε ηρωικό, αλλά κάτι πολύ προσωπικό, όπως ακριβώς ήταν προσωπική και η απόφασή του να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο, μολονότι γνώριζε το πρόβλημα που κουβαλούσε. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι δεν ήταν ενήμερος για το πόσο σοβαρή είναι η δυσπλασία της καρδιάς του, ένα πράγμα σίγουρα το ήξερε: ότι η καρδιά του δεν άντεχε το στρες και ότι η ζωή του ποδοσφαιριστή ήταν για αυτόν επικίνδυνη, έτσι γεμάτη από καθημερινές εντάσεις όπως είναι.

Η μυοκαρδιακή υπερτροφία, όπως αποκαλείται στη σύνθετη γλώσσα των καρδιολόγων η πάχυνση των τοιχωμάτων του μυοκαρδίου, είναι ένας ασφαλής δείκτης νοσηρότητας της καρδιάς -κάτι αρκετά συνηθισμένο μεν, πλην όμως όχι ασήμαντο. Η επικινδυνότητα των καρδιαγγειακών παθήσεων είναι κάτι που δεν χρειάζεται στατιστικές για να γίνει κατανοητό: ένα πρόβλημα στην καρδιά είναι πάντα κάτι το οποίο πρέπει να πάρεις στα σοβαρά όσο αθώο κι αν μοιάζει. Το ξέρω γιατί έχω κι εγώ κάτι ανάλογο και το ανακάλυψα τελείως τυχαία το περασμένο καλοκαίρι.

Απόφαση

Μέρες τώρα σκέφτομαι τον Ντε Νίγκρις όχι γιατί προσπαθώ να τον καταλάβω: κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Τι ήταν η απόφασή του να συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο, μολονότι γνώριζε ότι η καρδιά του δεν θα το αντέξει; Μια πράξη ηρωισμού; Δεν θα το έλεγα. Μια απόφαση νεανικής ανεμελιάς, διότι όταν είμαστε 31 χρόνων ο κόσμος μοιάζει να βρίσκεται στα πόδια μας; Μπορεί, αλλά ο τύπος ήταν πατέρας μιας πεντάχρονης κόρης, άρα τόσο ανέμελος δεν μου μοιάζει. Μια υπαρξιακή ανάγκη να αναμετρηθεί με τον θάνατο; Πάλι είναι δύσκολο να το πεις.

Ας πούμε κάτι άλλο: ότι ο Ντε Νίγκρις ήταν ένας άνθρωπος που αντί να παραδοθεί στον φόβο του θανάτου διάλεξε κάτι πιο δύσκολο, δηλαδή να παλέψει για να ζήσει όπως και με ό,τι ο ίδιος επιθυμούσε χωρίς καμία έκπτωση. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο Μεξικανός είχε μια καρδιοπάθεια και επιπόλαια δήλωνε άτρωτος ή δεν τη σκεφτόταν καν: μια φορά αν πας σε καρδιολόγο σού αρκεί για να καταλάβεις πόσο εύκολα σβήνεις. Κι όταν το καταλάβεις ή τρομάζεις και προσαρμόζεις τη ζωή σου σε νέα δεδομένα ή πατάς το γκάζι και φεύγεις δηλώνοντας ότι η ζωή είναι δική σου κι είναι δικαίωμά σου να την κάνεις ό,τι θες. «Και η γυναίκα του και η κόρη του», θα πει κάποιος, «δεν έχουν κι αυτές δικαιώματα;». Η μόνη απάντηση είναι ότι όποιος αγαπάει καταλαβαίνει.

Φοβάται

Η δυτική κοινωνία μας φοβάται τον θάνατο. Ο άνθρωπος του σήμερα τρομοκρατείται στη σκέψη του, χαλάει διαρκώς ολοένα και περισσότερα νομίζοντας μάταια ότι θα τον νικήσει, δεν πιστεύει σε έννοιες που λέγονται «πεπρωμένο» και «μοίρα», ζει με αγωνίες που δεν του επιτρέπουν να συναντήσει ποτέ του μια αληθινή σταλιά ευτυχίας. Ο φόβος του θανάτου μας κάνει όλους ενοχικούς, μας βάζει σε τρυπάκια που ελάχιστη σχέση έχουν με τη ζωή μας την ίδια.

Δεν γεννιόμαστε για να μην πεθάνουμε, γεννιόμαστε για να ζήσουμε κι αν ζούμε με την καταπίεση του θανάτου απλά δεν ζούμε όπως θέλουμε. Ο Ντε Νίγκρις πέθανε επειδή διάλεξε να ζήσει κι έτσι θα τον θυμάμαι πάντα. Σε αυτή του την απόφαση δεν υπήρξε εν τέλει κάτι ηρωικό, αλλά κάτι πολύ βαθιά ανθρώπινο. Οι άνθρωποι δεν μπορεί να περιορίζουν την ίδια τους τη ζωή για να αποφύγουν τον θάνατο: ο Ντε Νίγκρις έζησε λίγο, αλλά, βάζω στοίχημα, όπως ήθελε.

Φινάλε

Στη Λάρισα δεν πρόλαβαν να τον γνωρίσουν: αρκεί το φινάλε του για να τον θυμούνται. Ο Μεξικανός δεν πέθανε, έζησε -η διαφορά είναι τεράστια. Αν όταν ανακάλυψε το πρόβλημα (ας υποθέσουμε πριν από πέντε χρόνια όπως λέει ο φίλος και συμπατριώτης του γιατρός) αποτραβιόταν από το ποδόσφαιρο, έκανε μια ασκητική ζωή μακριά από το στρες κάπου στο Μεξικό, περνούσε τη μέρα του συζητώντας για το μυοκάρδιο και το κακό που τον βρήκε, μπορεί να ήταν σήμερα ζωντανός. Ζωντανός, αλλά χωρίς να ζει, δηλαδή χωρίς να στρεσάρεται, να συγκινείται, να ελπίζει και να παθιάζεται. Ας τον θυμόμαστε όλοι με σεβασμό...

SportDay / Καρπετόπουλος Αντώνης

MONSTERS - ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΟΝΙΟ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ

Παρά το γεγονός πως η πίεση του χρόνου ήταν μεγάλη και ο συντονισμός εξαιρετικά δύσκολος ο σύνδεσμος προσπάθησε να τηρήσει τη δέσμευση πως θα συνοδεύσει τον πρόωρα χαμένο Αντόνιο στην τελευταία του κατοικία στην πατρίδα του. Έτσι αποφασίσαμε να καλυφθούν από το ταμείο του συνδέσμου τα έξοδα μεταφοράς σε δύο μέλη μας που θα εκπροσωπήσουν τόσο τους MONSTERS αλλά και γενικότερα τον φίλαθλο κόσμο της ΑΕΛ στην κηδεία του Αντόνιο ΝΤΕ ΝΙΓΚΡΙΣ στο Μοντερέι. Τα δύο μέλη μας ταξίδεψαν μαζί με τους εκπροσώπους της διοίκησης της ομάδας μας. Θεωρήσαμε απαραίτητη την παρουσία τους για την ιστορία και την αξιοπρέπεια της ομάδας μας…

Στο Μεξικό η σορός του Αντόνιο Ντε Νίγκρις

Στο Μεξικό μεταφέρθηκε σήμερα η σορός του Αντόνιο Ντε Νίγκρις ενώ την Κυριακή είναι προγραμματισμένη η κηδεία του, στην οποία θα παραστούν και μέλη της διοίκησης της ΑΕΛ.

Μάλιστα η ΑΕλ εξέδωσε ανακοίνωση, κάνοντας γνωστή την παρουσία της στην νεκρώσιμη ακολουθία του άτυχου ποδοσφαιριστή

"Η ΠΑΕ ΑΕΛ 1964 ενημερώνει ότι αύριο το πρωί, εκ μέρους της διοίκησης, θα ταξιδέψουν για το Μοντερέι του Μεξικού, ο γενικός διευθυντής της, Γιάννης Τζήμας και το μέλος του Δ.Σ και υπεύθυνη δημ. σχέσεων, Δήμητρα Βασιλάκου, ώστε να εκπροσωπήσουν την ομάδα μας στην κηδεία του ποδοσφαιριστή μας, Αντόνιο Ντε Νίγκρις.

Οι λεπτομέρειες του ταξιδιού, όπως η απόσταση και η χρονική διάρκεια, καθιστούν απαγορευτική την συμμετοχή στελεχών του αγωνιστικού τμήματος.

Ωστόσο, η τεχνική ηγεσία και οι ποδοσφαιριστές εξέφρασαν την επιθυμία της μετάβασης στο Μεξικό για διεξαγωγή φιλικού αγώνα με τη Μοντερέι, στη μνήμη του Αντόνιο, σε χρόνο που θα το επιτρέπουν οι συνθήκες και οι υποχρεώσεις των δύο ομάδων.

Πλήθος κόσμου τίμησε τον Αντόνιο Ντε Νίγκρις στο Αλκαζάρ

Η ΑΕΛ αποχαιρέτησε την Τετάρτη, όπως του άξιζε, με ένα θερμότατο χειροκρότημα τον Αντόνιο Ντε Νίγκρις, η σωρός του οποίου ταξίδεψε από την πόλη στις 8.30 το βράδυ, για να πετάξει από το «Ελ. Βενιζέλος» το απόγευμα της Παρασκευής.

Το χαμογελαστό παιδί λοιπόν πήρε το δρόμο της επιστροφής για τη Μοντερέι, εκεί που θα είναι και η τελευταία του κατοικία, εκεί που πριν την αναμέτρηση της τοπικής ομάδας με την Κλαμπ Αμέρικα θα γίνει και η κηδεία του, για να αποτίσουν και οι Μεξικάνοι τον τελευταίο φόρο τιμής στον «Ελ Τάνο».
Οι καρδιές όλων πήγαιναν να σπάσουν το βράδυ της Τετάρτης έξω από το στάδιο Αλκαζάρ καθώς τα λεπτά για την αποχαιρετιστήρια εκδήλωση πλησίαζαν. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, έσπευδαν να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του «Ελ Τάνο», άλλοι καθόταν και περίμεναν και άλλοι αναχωρούσαν με την rock μουσική σε χαμηλούς τόνους να ντύνει το όλο σκηνικό. Άπαντες ρωτούσαν να μάθουν τι ακριβώς είχε γίνει και πότε ο Αντόνιο θα άφηνε τη θεσσαλική γη για να ταξιδέψει για την πατρίδα του… Λίγο μετά τις 8.30 όταν άρχισαν να φτάνουν οι παίκτες της ΑΕΛ, με την διοίκηση, η είδηση έγινε γνωστή…

Ο Αντόνιο Ντε Νίγκρις είχε ήδη ξεκινήσει για το τελευταίο του ταξίδι. Έξω από το Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας ήταν σύσσωμη η οικογένεια της ΑΕΛ, ήταν εκπρόσωποι συνδέσμων που με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα αποχαιρέτησαν τον «Ελ Τάνο» που θα πρέπει να ένιωσε όμορφα από εκεί ψηλά που τους παρακολουθούσε. Ο Αλφόνσο Ντε Νίγκρις ευχαρίστησε την ΑΕΛ για τα όσα πρόσφερε στον αδελφό του, αλλά και για την στάση της στις δύσκολες αυτές ώρες και εισήλθε στο διπλωματικό αυτοκίνητο…

Στο Αλκαζάρ

Ο Αλφόνσο, συνοδεία των γονέων της Σόνιας, δεν κατευθύνθηκε προς την Αθήνα, το αυτοκίνητο με τις διπλωματικές πινακίδες πήρε τον δρόμο προς το Αλκαζάρ, εκεί που οι Λαρισαίοι πλήθαιναν. Έφτασε και κατευθύνθηκε και πάλι προς τη φωτογραφία του αδελφού του, έσκυψε την φίλησε και μετά άναψε ένα κεράκι στη μνήμη του διαβάζοντας εκ νέου το μήνυμα των “MONSTERS”: «Rest in peace El Tano, 9» και φορώντας τη «βυσσινί» φανέλα με το όνομα του αδελφού του ανέβηκε τα σκαλιά της θύρας 3 θέλοντας να δει τον αγωνιστικό χώρο που έπαιξε για τελευταία φορά ο Αντόνιο.

Στη συνέχεια πήρε το μικρόφωνο και ευχαρίστησε όλους τους Λαρισαίους φιλάθλους που ήταν εκεί, τονίζοντας ότι πρόσφεραν τα πάντα στην οικογένεια του Αντόνιο τις δύσκολες στιγμές και ότι ο αδελφός του, από την πρώτη στιγμή που ήρθε στη Λάρισα μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για την ΑΕΛ και τους φιλάθλους τους. Έφυγε συνοδευόμενος από το σύνθημα «Και αν κάποιοι φύγαν απ’ τη ζωή σου, σε βλέπουν από το κλαμπ του παραδείσου», μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του.

Με χειροκρότημα

Η βραδιά είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της, όταν ο πρόεδρος των «MONSTERS», Γιώργος Γεωργίου, μιλώντας εκ μέρους όλων των συνδέσμων που την διοργάνωσαν, κάλεσε τους Λαρισαίους φιλάθλους να αποχαιρετήσουν τον Αντόνιο, με ένα χειροκρότημα, επισημαίνοντας ότι όλα όσα άφησαν στον βωμό του οι φίλοι της ΑΕΛ θα ταξιδέψουν στο Μέξικο.

Και η ΠΑΕ ΑΕΛ

Σύσσωμη η οικογένεια της ΠΑΕ ΑΕΛ 1964, ποδοσφαιριστές, τεχνική ηγεσία και διοικητικό προσωπικό, μαζί με εκπροσώπους των Συνδέσμων, είχαν το θλιβερό προνόμιο και ιερό καθήκον, να αποχαιρετίσουν με ένα λουλούδι – σε μια σεμνή και κλειστή, κατά την επιθυμία της οικογένειας, τελετή - τη σορό του Αντόνιο Ντε Νίγκρις, που ξεκίνησε στις 8.30μ.μ. από τη Λάρισα το μακρύ ταξίδι για την επιστροφή στη γενέτειρα…

«Είχε χρόνιο καρδιακό πρόβλημα και το ήξερε»

Αρκετά ταλαιπωρημένη χαρακτήρισε την καρδιά του Αντόνιο Ντε Νίγκρις ο ιατροδικαστής Χρήστος Κραβαρίτης, ο οποίος πραγματοποίησε τη νεκροψία. «Αν η προηγούμενη ομάδα του γνώριζε το πρόβλημα, τότε το κρίμα στο λαιμό τους» δηλώνει από την πλευρά του ο ιατρός της ΠΑΕ Λάρισα, Αντώνης Τσαγκάλης.

«Χρόνιο πρόβλημα»

«Είναι σίγουρο πως έχει χρόνια βλάβη. Φαίνεται η καρδιά του αρκετά ταλαιπωρημένη. Δεν μπορεί να μην είχε ενοχλήματα. Η εργαστηριακή διερεύνηση θα μας δώσει και το τελικό πόρισμα» τόνισε ο Χρήστος Κραβαρίτης, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό "NovaΣπορ Fm".

Για όσα ανέφερε σε δηλώσεις του ο γιατρός της τουρκικής Ανκαραγκουτσού, ο ιατροδικαστής είπε: «Αυτό που ισχυρίζονται οι Τούρκοι για δυσπλασία της καρδιάς δεν φαίνεται στην ιατροδικαστική έρευνα. Είναι εργαστηριακό εύρημα. Προφανώς το έψαξαν και το βρήκαν. Σημαίνει ότι διέκριναν συμπτώματα και θορυβήθηκαν. Συγχαίρω τους Τούρκους συναδέλφους που φύλαξαν το ιατρικό απόρρητο και του έδωσαν το δικαίωμα στην εργασία, έστω κι έτσι. Διαφορετικά δεν θα τον έπαιρνε καμία ομάδα. Το ιατρικό απόρρητο είναι θεμελιώδης νόμος της ιατρικής. Αναλαμβάνει το ρίσκο αυτός που έχει το πρόβλημα. Ήταν προσωπική του επιλογή και απόλυτα σεβαστή να εργαστεί, ακόμη κι έτσι. Ο Ντε Νίγκρις για μένα έπραξε ως ένας αλτρουιστής βιοπαλαιστής».

Ο Κραβαρίτης υπερασπίστηκε παράλληλα το ιατρικό επιτελείο της Λάρισας, για τις εξετάσεις που έκαναν πριν υπογράψει ο Ντε Νίγκρις, λέγοντας: «Οι εξετάσεις που κάνουμε σε έναν εργαζόμενο είναι αυτές που κρίνουμε απαραίτητες. Την εξειδίκευση την κάνουν οι στιγμές, τα ενοχλήματα, τα συμπτώματα. Ουδείς εξ ημών κάνει το παραπάνω στις εξετάσεις, αν δεν υπάρχουν συμπτώματα. Η κακή άσκηση της ιατρικής δεν συνίσταται μόνο στο να μην κάνει αυτό που δεν πρέπει, αλλά και στο να κάνει παραπάνω από αυτό που πρέπει. Αν δεν κρίνει σκόπιμο ο γιατρός, δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει περαιτέρω εξετάσεις. Από ό,τι ξέρω, όλα τα απαραίτητα τεστ έγιναν από τη Λάρισα δεόντως και ήταν όπως πρέπει. Βρέθηκαν όλα καλά».

«Το κρίμα στο λαιμό τους»

Από την πλευρά του, ο γιατρός της ΠΑΕ Λάρισα, Αντώνης Τσαγκάλης, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό "Sentra", τόνισε: «Στις εξετάσεις που είχε κάνει ο Ντε Νίγκρις στην Αθήνα προκύπτει ότι υπήρχε κάποια πάχυνση στα τοιχώματα της καρδιάς, η οποία είναι στα όρια του φυσιολογικού που βρίσκουμε στους αθλητές. Από ΄κει και πέρα, ο γιατρός που τον εξέτασε έκρινε πως το πρόβλημα του δεν ήταν κάτι σοβαρό, ήταν κάτι παθολογικό και έδωσε το "πράσινο φως" για την πραγματοποίηση της μεταγραφής του και η ομάδα προχώρησε στην υπογραφή του συμβολαίου, γιατί καταλαβαίνετε ότι, αν η ομάδα είχε καταλάβει πως υπάρχει πρόβλημα, δεν θα προχωρούσε στην υπογραφή του συμβολαίου του».

Ο γιατρός της ΑΕΛ χαρακτήρισε: «Περίεργο πώς ο αθλητής πέθανε στο σπίτι του, την ώρα που κοιμόταν, και όχι σε κάποια προπόνηση ή σε αγώνα σε μεγάλη ένταση. Ενδεχομένως να έχει κάποια σημασία, αλλά αυτό δεν θα το κρίνω εγώ, αλλά ο ιατροδικαστής που εξετάζει την υπόθεση και περιμένουμε την έκθεσή του μαζί με τις τοξικολογικές εξετάσεις».

Τέλος, μιλώντας για τον ιατρικό φάκελο του εκλιπόντος, ο Τσαγκάληςς είπε: «Αυτά είναι κάποια πράγματα που υπάρχουν σε ψηφιακή μορφή και τα έχει η γυναίκα του παίκτη. Προφανώς η ομάδα δεν είχε γνώση για το πρόβλημα του παίκτη και ο ίδιος ο γιατρός που είχε την υπόθεσή του δεν πήρε στα χέρια του τις εξετάσεις του παίκτη από το εξωτερικό και συνέχισε δίνοντας το "πράσινο φως" για τη μεταγραφή του, αφού ο ίδιος έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις στον παίκτη. Αν η προηγούμενη ομάδα του γνώριζε το πρόβλημα, τότε το κρίμα στο λαιμό τους και είναι περίεργο πώς μπήκε στη διαδικασία να τον πουλήσει στην ΑΕΛ, ξέροντας ότι έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα».

Αναβολή του μάτς με τον Εργοτέλη

Μετά από αποδοχή του σχετικού αιτήματος που απηύθυνε η ομάδα μας λόγω του αδόκητου θανάτου του ποδοσφαιριστή μας, Αντόνιο Ντε Νίγκρις, η Super League αποφάσισε την αναβολή του προγραμματισμένου για την Κυριακή 22 Νοεμβρίου αγώνα με τον Εργοτέλη στην Κρήτη. Η αναμέτρηση ορίστηκε να διεξαχθεί την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου στις 16:45.

Κατόπιν τούτου, η ΠΑΕ ΑΕΛ 1964 αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει τόσο τη διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος, όσο και την ΠΑΕ Εργοτέλης για την ευαισθησία τους και την αποδοχή του αιτήματός της.

Παράλληλα, ευχαριστήσει το σύνολο του αθλητικού κόσμου της χώρας που συμπαραστάθηκε στο πένθος της αθλητικής οικογένειας της ΑΕΛ, αλλά και των οικείων του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή της.

Σοκ στην Βιγιαρεάλ για Ντε Νίγκρις

Ο τραγικός θάνατος του Αντόνιο Ντε Νίγκρις σκόρπισε θλίψη στους πρώην συμπαίκτες του στην Βιγιαρεάλ.

Ο αδικοχαμένος παίκτης της Λάρισας είχε περάσει για ένα μικρό διάστημα κατά την διάρκεια της πολυταξιδεμένης καριέρας του από την ισπανική ομάδα. Ο Χάβι Βέντα δήλωσε σοκαρισμένος όταν πληροφορήθηκε το θάνατο του πρώην συμπαίκτη του και εξέφρασε τα συλλυπητήρια του στην οικογένεια του Ντε Νίγκρις.

«Παγώσαμε όταν μάθαμε τα νέα, ο θάνατος του Αντόνιο μας προκάλεσε μεγάλη θλίψη», δήλωσε ο Βέντα στην ιστοσελίδα της Βιγιαρεάλ και πρόσθεσε: «Οσοι από εμάς τον είχαμε γνωρίσει νιώθουμε πολύ στενοχωρημένοι γιατί θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Η οικογένεια του περνά δύσκολες ώρες και θέλουμε να στείλουμε ολόψυχα την συμπαράσταση μας. Όταν ήταν στην Βιγιαρεάλ είχαμε μία δύσκολη σεζόν αλλά όσοι από μας τον έζησαν στα αποδυτήρια, λυπούμαστε αφάνταστα για τον θάνατο του πρώην μας συμπαίκτη».

ΠΑΕ ΑΕΛ: Ζητεί αναβολή λόγω πένθους

Συγκλονισμένοι παραμένουν όλοι στις τάξεις της Λάρισας μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Αντόνιο Ντε Νίγκρις τα ξημερώματα της Δευτέρας από ανακοπή καρδιάς. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως ο «Ελ Τάνο» δεν είναι πλέον ανάμεσά μας. Οι συμπαίκτες και όλοι όσοι τον γνώριζαν είναι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και για το λόγο αυτό η διοίκηση της ομάδας αναμένεται να ζητήσει την αναβολή της προγραμματισμένης για την Κυριακή αναμέτρησης με τον Εργοτέλη στο Παγκρήτιο (14:30), αίτημα που έχει πολλές πιθανότητες να γίνει αποδεκτό από τη Σούπερ Λίγκα.

Στο μεταξύ, την Τετάρτη αναμένονται στη θεσσαλική πόλη ο πατέρας και τα δύο αδέρφια του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή για να παραλάβουν τη σωρό του και να επιστρέψουν στο Μεξικό, όπου και θα γίνει η κηδεία (πιθανό να βρεθεί και αντιπροσωπεία οπαδών της Λάρισας). Η διοίκηση της ΑΕΛ και η μεξικανική πρεσβεία καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να ξεπεραστούν οι όποιες δυσκολίες.

Στη Λάρισα αναμένεται κι ένας Μεξικανός ιατροδικαστής, τη στιγμή που μέχρι την Τετάρτη θα έχει γνωστοποιηθεί το ιατροδικαστικό πόρισμα. Η πρώτη γνωμάτευση κάνει λόγο για παθολογικά αίτια και σοβαρή βλάβη του καρδιοαναπνευστικού συστήματος. Η επίσημη ΑΕΛ δεν θέλει να απαντήσει στις αιτιάσεις του γιατρού της Άνκαρασπορ, πρώην ομάδας του εκλιπόντος, προτού ανακοινωθεί το πόρισμα του ιατροδικαστή.

Ο γιατρός της ομάδας της Άγκυρας Μπουράκ Κουντουρατσίογλου δήλωσε πως «… το πρόβλημα είχε εντοπιστεί από το ξεκίνημα της περασμένης σεζόν. Υπήρχε γενετικό πρόβλημα δυσπλασίας της καρδιάς του, το οποίο μετά την ηλικία των 30 μπορεί να οδηγήσει σε ξαφνικό θάνατο, πόσω μάλλον από τη στιγμή που είχε ιστορικό στην οικογένειά του. Τον είχαμε ενημερώσει από την πρώτη στιγμή, αλλά εκείνος υποβάθμιζε το πρόβλημα λέγοντας πως δεν είχε ενοχλήσεις. Ενημερώσαμε την τουρκική ομοσπονδία, που είπε πως ο παίκτης μπορούσε να αγωνιστεί εφόσον αναλαμβάναμε από κοινού την ευθύνη, κάτι που δεν δεχτήκαμε. Αυτός υποθέτω πως είναι ο κύριος λόγος που έφυγε από την Άγκυρα».

Ο 17ος ποδοσφαιριστής... του club του Παραδείσου

Μνήμες από το παρελθόν ξύπνησαν στην Λάρισα, όταν τα ξημερώματα της Δευτέρας (16/11) ο Αντόνιο Ντε Νίγκρις άφησε την τελευταία του πνοή. Ο 31χρονος Μεξικανός δεν είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής από την ΑΕΛ που χάνει τη ζωή του στη ιστορία της ομάδας. Ο Ντε Νίγκρις ξύπνησε με έντονη δύσπνοια, ζήτησε από τη σύζυγό του να καλέσει βοήθεια, πριν όμως φτάσει το ασθενοφόρο είχε ξεψυχήσει και έγινε ο 17ος από την οικογένεια των Βυσσινί, που πολύ νωρίς ανέβαινε στη γειτονιά των αγγέλων. Μετά από 17 θανάτους, από διαφορετικά αίτια ο καθένας στην Λάρισα, δε διστάζει να μιλήσει για κατάρα που κυνηγά το σύλλογο.

Αυτοί που έφυγαν νωρίς:

Αντόνιο Ντε Νίγκρις
Γιάννης Βαλανιάδης
Θόδωρος Πασσιάς
Δημήτρης Κουκουλίτσιος
Δημήτρης Μουσιάρης
Ανδρέας Ζέρμας
Μάκης (Αδάμ) Λυγούρας
Γιώργος Μητσιμπόνας
Λευτέρης Μίλος
Ηλίας Κοντοκώστας
Σταύρος Κάσσας
Στράτος Παπάζογλου
Κώστας Λιόκος
Βασίλης Κυργιάκος
Αγγελος Ευθυμιάδης
Γκιοζέρμιο Ντάους*
Νικόλαος Παπαγιάννης*

*Θεωρούνται αγνοούμενοι