Το «ξεβράκωμα» των τηλεκριτικών και των άσχετων διαιτητών

Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά. Η χθεσινή ανακοίνωση της ΑΕΛ για το κυριακάτικο τσίρκο (αυτό το λέω εγώ και όχι η Λάρισα) της πλειοψηφίας των τηλεκριτικών στις αθλητικές εκπομπές με πάει ένα βήμα παραπέρα από αυτά που ήθελα να γράψω και για τον Σπάθα, αλλά και με αφορμή τη διαιτησία του.

Αν πραγματικά υπήρχε ένα καθεστώς ισονομίας και αξιοκρατίας που να διέπει τον χώρο της διαιτησίας (και του ποδοσφαίρου συνολικότερα) αλλά και μια στοιχειώδης ευαισθησία στους (λέμε τώρα) «καθηγητές» διαιτησίας, ο Σπάθας θα έκανε διακοπές και οι τηλεκριτικοί θα πήγαιναν σε κανένα καφενείο να παίζουνε τάβλι, όπου δεν μπορούν να μπερδέψουν και πολύ τους κανονισμούς.

Αξίζει να διαβάσετε την ανακοίνωση της ΑΕΛ για την αποβολή του Ντε Νίγκρις και επειδή δύο ημέρες παρατηρητές και τηλεμαϊντανοί μας έπρηξαν πως αυτές οι φάσεις είναι ΠΑΝΤΑ αποβολή, να δούμε τελικά τι σκαμπάζουν και για όλα όσα μας λένε σε κάθε αγωνιστική. Αυταπάτες δεν είχα ποτέ, είναι η αλήθεια. Θεωρώ πως αυτού του είδους τα «ένθετα» με τον τρόπο που γίνονται στην ελληνική τηλεόραση προσφέρονται εδώ και χρόνια μόνο για την προστασία, τον παραδειγματισμό ή την εξόντωση των διαιτητών. Αν θέλεις να αποθεώσεις ή να στοχοποιήσεις κάποιον αυτός είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος. Γιατί απομονώνοντας μια συγκεκριμένη φάση (άντε δύο) από ένα παιχνίδι μπορείς να πετύχεις ό,τι θέλεις, αφού δεν δίνεις σε καμία περίπτωση τη συνολική εικόνα του διαιτητή και των βοηθών.

Και σε τελική ανάλυση ποιος ορίζει τι είναι αμφισβητούμενη φάση; Γιατί είναι μόνο η αποβολή του Ντε Νίγκρις και όχι οι χειρονομίες του Φερνάντες που τις «κατάπιαν» όλα τα κανάλια; Γιατί όχι και οι… πατητές του Αμπρέου στους αμυντικούς της ΑΕΛ; Αυτό δεν είναι παιχνίδι με τα χέρια; Ολα αυτά όμως δεν έχουν σημασία. Το «ξεβράκωμα» των δήθεν ειδικών είναι το θέμα της ημέρας. Γιατί αποδεικνύεται πως αυτοί που (λένε πως) «διδάσκουν» δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι ακριβώς λέει ο κανονισμός για φάσεις σαν κι αυτές. Κι όμως, κάθε βδομάδα αυτοί είναι που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και κάνουν τον κόσμο να πλακώνεται την άλλη μέρα στις δουλειές του και τις ομάδες να επικαλούνται τη γνώμη των… σοφών.

Για ένα πράγμα έχω μετανιώσει. Που από την αρχή της παρουσίας των τηλεκριτικών δεν έχω κάτσει να συγκεντρώσω τα όσα έχουν πει για να φανεί πως για τις ίδιες παραβάσεις (ή μη) έχουν πει πάνω από δύο διαφορετικά πράγματα σε αρκετές περιπτώσεις, ανάλογα (προφανώς) με τη φανέλα της ομάδας που κρίνουν ή το όνομα του διαιτητή. Η αποθέωση της κωλοτούμπας…
Νισάφι όμως! Αν η ΕΠΟ και η ΚΕΔ θέλουν πραγματικά να μαθαίνει ο κόσμος ας αναλάβουν αυτή τη δουλειά χωρίς λεφτά από τα κανάλια. Ας τους πληρώνει τελοσπάντων για τον κόπο τους η ομοσπονδία αν θεωρήσει πως μπορούν να συνεισφέρουν στο να μάθει ο κόσμος δυο πράγματα. Και από εκεί και πέρα ας ασχοληθούν με τους διαιτητές χωρίς αυτοί να έχουν πάνω από το κεφάλι τους είτε την γκιλοτίνα της τηλεκριτικής είτε τον προστατευτικό μανδύα που έχουν κερδίσει (ορισμένοι) χάρη στις δημόσιες σχέσεις τους. Σε ένα παιχνίδι που είναι σαφές πως συμμετέχουν και οι παρατηρητές διαιτησίας (οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν γράψει τις δικές τους «χρυσές» σελίδες στο ελληνικό ποδόσφαιρο).

Ο ανεπαρκής Σπάθας που έχασε μια φάση σε «ανοιχτό» γήπεδο, συνέχισε το παιχνίδι σε τραυματισμό μετά από χτύπημα που ο ίδιος θεώρησε επικίνδυνο και το τιμώρησε με κόκκινη κάρτα και είχε διαιτησία για γέλια στο δεύτερο μέρος, αλλά και ο επόπτης Γενναίος που του «έδωσε» τη φάση μετά από δύο λεπτά, με την άγνοια των κανονισμών που επέδειξαν, δίνουν μια χρυσή ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με τέτοια φαινόμενα. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι θα κάνουν γαργάρα το τι συνέβη και οι ομάδες θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται. Μέσα στο γήπεδο και από τηλεοράσεως για να κάνουν κάποιοι δημόσιες σχέσεις επί πληρωμή.

Δημήτρης Κωνσταντινίδης