Η παράδοση έσπασε, ο μύθος διατηρήθηκε...

Ο γαύρος είχε να νικήσει μια ζωή μέσα στο Αλκαζάρ και ήταν από τις λίγες παραδόσεις (που ακόμα και εμείς οι όχι και τόσο παραδοσιακοί τύποι…) μας άρεσε που τηρούνταν…! Μπορεί κάποια χρόνια να λείψαμε, μπορεί τα τελευταία χρόνια η κλήρωση να μας έφερνε αντιμέτωπους με τον ολυμπιακό του Πειραιά, όχι τις πρώτες αγωνιστικές, αλλά η παράδοση συνεχιζόταν…! Άλλωστε τα χρόνια που λείψαμε λυσσάξαμε να επιστρέψουμε για να συνεχίσουμε να τηρούμε παραδόσεις όπως η συγκεκριμένη και κάθε φορά που η κλήρωση μας έφερνε αντιμέτωπους με τον ολυμπιακό του Πειραιά τις τελευταίες αγωνιστικές δεν χαιρόμασταν, γιατί ίσως παίξουμε με μια αδιάφορη ομάδα αλλά γιατί μέχρι να ξαναπάρουμε πρωτάθλημα θέλαμε και θέλουμε να είμαστε το μεγαλύτερο εμπόδιο στις ομάδες που φιλοδοξούν να κατακτήσουν τον τίτλο. Μέχρι τη μέρα που θα’ναι αυτές εμπόδια στις δικές μας πορείες για τίτλους…! Για να γίνει αυτό βέβαια απαιτούνται καλοκαίρια που να μην έχουν καμμία σχέση με το φετινό τόσο στο σχεδιασμό και στις προτεραιότητες όσο και στην υλοποίηση και τα χρονοδιαγράμματα…


Με πίστη ότι και φέτος οι βυσσινί φανέλες με το άλογο στο στήθος θα επικρατούσαν (διατηρώντας την παράδοση…) γεμίσαμε το πέταλο του Αλκαζάρ. Η παράδοση έσπασε μιας και οι βυσσινί φανέλες δεν εμφανίστηκαν ποτέ…! Αντ’αυτών έκαναν την εμφάνισή τους κάτι μαύρες φανέλες, κάτι μαύρα σορτσάκια και κάτι ζευγάρια μαύρες κάλτσες…μαύρες σκέψεις στο μυαλό μας αλλά η φωνή και η στήριξη προτεραιότητα στην ομάδα. Τα ονόματα των παικτών κάτασπρα και οι αριθμοί τους τεράστιοι και εξίσου άσπροι μας ενοχλούσαν λες και πάσχιζαν να ξεχωρίσουν ως ατομικότητες και όχι ως σύνολο. Η ασπίδα με το άλογο έδειχνε εγκλωβισμένη μέσα σε λάθος χρώματα και οι βυσσινί ρίγες δεν έφταναν για να ανατρέψουν την εικόνα…

Τα χρώματα της ομάδας μας είναι το βυσσινί και το άσπρο και δεν είναι παράλογη η απαίτησή μας να κατεβαίνει η ομάδα να παίξει φορώντας τα! Γνωρίζουμε την απαίτηση της UEFA για τρίτη εμφάνιση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αλλά προτιμάμε η επιλογή των χρωμάτων να είναι προσαρμοσμένη στην ιστορία της ΑΕΛ και στο οπαδικό μας γούστο (και όχι στην αγωνιστική μας κατάσταση…), τίποτα παράλογο δηλαδή παρά μια προτεραιότητα στο βυσσινί χρώμα! Άλλωστε η UEFA και κάθε διοργανώτρια αρχή μπορεί να σε αναγκάζει πλέον να διαθέτεις τρίτη εμφάνιση αλλά δεν σε αναγκάζει να τη χρησιμοποιείς. Σχεδόν κατανοητό και το εμπορικό κομμάτι που προστάζει κάθε χρόνο τις ποδοσφαιρικές α.ε. να αλλάζουν αθλητική εταιρεία και εμφανίσεις για να μεγιστοποιήσουν τα έσοδα από τις πωλήσεις αλλά γίναμε συλλέκτες εμφανίσεων της ομάδας μας για να τη στηρίξουμε και οικονομικά (ίσως αποδεχόμενοι σιωπηλά πως το μοντέρνο ποδόσφαιρο μας θέλει ολοένα και περισσότερο μόνο ως πελάτες και καταναλωτές…) και όχι για να αρχίσουν στο ράφι με τα βυσσινί να ξεφυτρώνουν και άλλα χρώματα…!


Σε τελευταία ανάλυση, αν και πολλοί από μας αγοράζουμε τις επίσημες εμφανίσεις της ομάδας μας, επιλέγουμε συνειδητά το δίωρο του εντός έδρας αγώνα στο Αλκαζάρ και ολόκληρη τη μέρα του εκτός έδρας αγώνα να φοράμε τα μπλουζάκια του συνδέσμου μας…

Την προηγούμενη φορά που φορέσαμε μαύρη εμφάνιση αποκλειστήκαμε από την KR, ελπίζουμε να μη τριτώσει το κακό…

Είμαστε οπαδοί και ο ρόλος μας δεν είναι να κρίνουμε τους ποδοσφαιριστές της ομάδας μας δημόσια (αυτό δε σημαίνει πως δεν έχουμε άποψη…). Θεωρούμε πως οι μεγάλοι παίκτες κερδίζουν τα μεγάλα παιχνίδια και όχι τα μικρά και οι μικροί παίκτες προσπαθούν να παίξουν καλύτερα στα μεγάλα παιχνίδια παρά στα μικρά…

Φεύγοντας από το Αλκαζάρ δεν είχα όρεξη για πολλές κουβέντες οπότε ασυναίσθητα κρυφάκουγα τις παρέες που περπατούσαν δίπλα μου. Μια από αυτές σχολίαζε κάποιο περιστατικό στην κερκίδα και ένας απ’ αυτούς, ο μεγαλύτερος σε ηλικία, έβγαλε το συμπέρασμα της συζήτησης με μια φράση: «Τρώει ξύλο αυτός που το ζητάει ο οργανισμός του» είπε και οι άλλοι συμφώνησαν. Προχώρησα μέχρι που κάτι πιτσιρικάδες με καθυστέρησαν με τη δικιά τους έντονη συζήτηση, ήταν πικραμένοι από την ήττα και είχαν μόνο αρνητικά σχόλια να κάνουν για την ομάδα μέχρι που ένας απ’αυτούς προσπαθώντας να αρθρώσει κάτι θετικό φώναξε: «ναι, αλλά θα κάνουμε καινούργιο γήπεδο»…

Η παράδοση έσπασε αλλά ο μύθος του Αλκαζάρ διατηρήθηκε: στο χόρτο του η βυσσινί φανέλα δεν έχασε ούτε φέτος και στα τσιμέντα του οι πιστοί άλλων θρησκειών δεν είναι ευπρόσδεκτοι, όταν παριστάνουν τους δικούς μας…

minha galera

πηγή. www.monsters-larissa.gr