Το καμπανάκι του κινδύνου το χτυπήσαμε αρκετές φορές φέτος και μάλιστα από νωρίς : ίσως για κάποιους ελαφρά την αρχή ή με κυριλέ συμβολισμό αργότερα. Κάποια στιγμή αναγκαστήκαμε να φύγουμε από το γήπεδο στην επιτακτική ανάγκη να αφυπνίσουμε συνειδήσεις, να ταρακουνήσουμε την νωθρότητα. Κάναμε συζητήσεις σχεδόν με όλες τις πλευρές να ακούσουμε και να ακουστούμε, έχουμε καταφύγει ακόμα και σε μαθήματα ιστορίας για να καλύψουμε όλες τις πιθανές αιτίες.
Συνεχίζουμε να εισπράττουμε ένα ναυάγιο, ένα βυσσινί κουρέλι, που γελοιοποιείται από μέτριους αντιπάλους. Συνεχίζουμε να φωνάζουμε για ένα τσούρμο φανέλες που θα μπορούσαν να τις φορούν σκιάχτρα. Οι αρχηγοί της ομάδας παραπονέθηκαν για τους χαρακτηρισμούς μας στις φετινές κριτικές για τις εμφανίσεις της ΑΕΛ, θεωρώντας πως έχουμε διαφοροποιήσει τη στάση μας και καταφεύγουμε σε προσβολές. ΣΗΜΕΡΑ ΠΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ… Πεστε μας τι θέλετε, όλοι μαζί σαν αγωνιστικό τμήμα για να παραμείνουμε τουλάχιστον. Πέστε μας ποιους τρόπους να βρούμε πια εμείς να σας ξυπνήσουμε και να μπαλώσουμε έστω τις τρύπες που θα μας κρατήσουν στην κατηγορία. Πέστε μας τι σας φταίει και εμφανίζεστε σαν νεκροί, σαν ανίκανοι να περισώσετε έστω την προσωπική σας αξιοπρέπεια, αφού όλους εμάς τους υπόλοιπους δεν μας βλέπετε καν; Υπάρχει ΕΝΑΣ να μας πει τι και ποιοι φταίνε; Υπάρχει ΕΝΑΣ να αποδώσει ή να αναλάβει ευθύνες; Υπάρχουν ζωντανοί οργανισμοί ανάμεσα σας να μας βοηθήσουν να προκαλέσουμε το ΣΟΚ που θα μας σώσει; Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με όλους τους τρόπους. Ποτέ δεν μας άρεσε η απάθεια, η απόσταση, η αποστασιοποίηση, αυτή η στάση πίσω από το δάχτυλο που έγινε περισσότερο από ποτέ, φέτος η ομάδα. Εσείς είστε ελεύθεροι σε ποια πλευρά θα σταθείτε από εδώ και πέρα, με την παρουσία σας ή και με την … απουσία σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου